Hotels op Bali

We zijn de enige gasten in het hotel.  Voor een schappelijk prijsje zitten we in een bungalow met een enorme kamer, een grote badkamer en een buitendouche. Voor de deur ligt een drie meter diep zwembad. De tuin wordt bijgehouden door 3 tuinmannen. De Balinese club die het hotel runt, is heel blij met ons.
In alle hotels de laatste week zijn we bijna de enige gasten. Met kerst zitten ze ook niet vol zeggen ze. Alleen in juli en augustus is het druk. Toch worden de hotels het hele jaar opengehouden. Een paar dagen geleden zaten we als enige gasten in een hotel dat 30 mensen in dienst heeft. We werden bediend in het restaurant door drie mensen en in de keuken staan er ook nog drie.
Alle hotels waar we zitten, zien er perfect uit. Mooie kamers, zeer goed onderhouden. Overal worden nieuwe villa's en resorts gebouwd. Het lijkt de kantoormarkt in Nederland wel.
De mensen hier zien het als een soort lot dat je niet kunnen beïnvloeden dat er zo weinig gasten zijn. Nee het is wel heel erg stil dat geven ze toe.
Hoe dat economisch moet, is ons een raadsel.
Vanavond gegeten in restaurant Vincent. Het zat behoorlijk vol. Er heen gelopen langs wel tien lege restaurants. Het eten was fantastisch. Zelden zo'n goeie biefstuk gegeten. Leek wel ossenhaas. Vincent staat dan ook op nr 1 bij Tripadvisor.

Fietsen op Bali

Soms lopen, de vulkaan is 3100 meter, daar gaan we niet overheen

“You want brille for your kleinkinderen. For christmas?” We zijn net 400 meter in de loeihitte de berg op gefietst. En neergeploft in een eethuisje om nasi goring te eten en citroensap te drinken. De verkoper ziet dat we Nederlanders zijn (we zijn immers zo gek om te fietsen), en probeert ons wat brillen te slijten. We worden dus niet alleen liefkozend Mamma Leonie en Pappa Albert genoemd, maar ze denken dat we ook wel grootouders zullen zijn.
Leonie riep halverwege de helling dat ze dit nooit meer doet. Eerst een bypass en dan wil ze er nog wel een keertje over nadenken. En zeker alleen maar op haar eigen fiets, niet zo’n kreng van een mountainbike.
Mooi is het wel, leuke dorpjes, rijstvelden. Heel veel kinderen roepen iets in het Engels: hello, howarjoe, were you come from, good morning, en soms iets totaals onverstaanbaars.
Aardige en lieve mensen. En niet allemaal willen ze je iets verkopen.
En druk is het ook, en wat is de weg soms smal. Verschillende keren moeten we de berm in duiken om een vrachtauto te vermijden die aan het inhalen is. Het recht van de sterkste telt kennelijk. Mensen steken zo hun brommer de weg op. Tegenliggende brommers rijden vaak rechts, terwijl er hier links wordt gereden.
Het is regenseizoen hier en dan is het heet. Alleen het regent heel weinig aan deze kant van het eiland. Als de bevolking hier volop klaagt dat het warm is, mogen we aannemen dat het warm is.
Morgen maar weer vroeg vertrekken.