Rijen

Overal zie je rijen. Amerikanen vinden het heerlijk om in de rij te staan. Vanochtend 20 minuten in de rij gestaan om uit te kunnen checken uit het Hilton. Er zijn twee rijen. Eentje voor leden van de Hiltonclub en eentje voor gewone mensen. De eerste rij wordt drie keer zo snel geholpen.
Daarna in de rij bij het autoverhuurkantoor. De student uit China achter ons heeft een probleem. Om een auto te huren heb je een rijbewijs en een creditcard nodig. Maar dat moet wel dezelfde persoon zijn. Nu heeft hij een creditcard en zijn vader een rijbewijs. Hij heeft geen rijbewijs en zijn vader geen creditcard. Daar moet dus een speciale regeling voor getroffen worden.
Om bij het draaipunt van de Cablecar in San Francisco mee te kunnen staat een rij van 150 meter. Iets verderop is de rij nog langer bij het IJsmuseum.

Uit eten geweest met nicht Eveline en man Dion. Eveline is jarig en we eten in hun lievelings eethuis. In Santana Row. Een heerlijke nepstraat  geheel gemodelleerd naar een Franse boulevard. Terrasjes, palmbomen, dure winkels, eethuizen. Santana Row ligt middenin silicon valley. Het is zaterdagavond, heel druk en een deel van de straat is zomaar wandelgebied. Op het deel waar je nog mag rijden, zie je vooral Ferrari's, open auto's en andere dure auto's heel langzaam voorbijkomen.
Voor het restaurant waar we naar toegaan kan je niet reserveren. Dion belt wel van te voren om ons op de waiting list te zetten. Bij aankomst zijn we daar net van geschrapt. Dion krijgt zo'n elektronisch ding mee dat gaat knipperen als we aan de buurt zijn. Buiten staat een hele meute te wachten.
Al met al moeten we een uurtje wachten voordat we mogen eten. Andere restaurants doen ook niet aan zoiets Europees als tafels reserveren. Als we na het toch wel lekkere eten naar de auto lopen, staat erbij de ijskraam een rij van 50 meter.