Gisteren was onze laatste fietsdag. Een stukje gefietst, daarna een boottocht over de Bay naar San Francisco. Vervolgens door de stad naar het hotel. Onderweg nog een stukje op de vluchtstrook van een 8 baans snelweg gereden. Tjonge was is Amerika toch een autoland. Soms bleek het de laatste week nauwelijks mogelijk om op de fiets van de ene naar de andere plaats te komen. We hebben enorme stukken omgereden en toch nog kilometers op de snelweg moeten nemen. Ze fietsen hier wel, maar gaan eerst met de auto ergens heen om dan vervolgens te gaan fietsen.
Californie is enorm rijk. Het is de achtste economie van de wereld. De Bay Array is de streek met het hoogste gemiddeld inkomen van heel Californie. Nog nooit zoveel sportauto’s en antieke auto’s zien rijden op de zondag. In San Rafael zagen we onderweg in de industriewijk honderden kleine Mexicaanse mannetjes langs de weg staan wachten op werk. Op zondag zagen we tientallen Mexicanen in de wijngaarden werken. In wijngaarden waarvan de wijnen evenveel kosten als een grand cru uit de Bordeaux (en beter smaken trouwens).
Er wordt hier door een grote middenklasse heel goed verdiend. Maar er is ook een grote groep die niks of helemaal niets verdiend. Illegalen mogen geen gebruik maken van de gezondheidszorg voorzieningen. Er zijn misschien wel een half miljoen daklozen in Californie. Overal in de stad zie je daklozen rondscharrelen,en op staat liggen. Elk hotel, restaurant heeft hier zijn eigen zwervers voor de deur zitten.
Vlak bij het Jack London museum ontmoeten we een ouder echtpaar. Hij met een rollator en zij met een stok. Zij bleek ook een fan van London te zijn. Toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen was zijn eerste opmerking: “you have a very good health system”. Over de zwervers op straat zei zij: “it is a disgrace”. Helaas zijn er te weinig Amerikanen die dat ook vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten