Planned burn

We rijden tussen Augusta en Albany in het Zuiden kilometers in de rookwolken. De berm aan een kant van de weg is in brand gestoken. Ze noemen dat planned burning. In het voorjaar worden de randen van natuurgebieden eens in de 8 a 20 jaar in de fik gestoken. De vlammen kunnen dan niet overslaan als er met droogte een echte bosbrand uitbreekt. Misschien nuttig, maar mooi is anders en het stinkt behoorlijk.
We brengen een dagje in de buurt van Albany door. Allerlei verlaten stranden en rotsen in zee zijn te bekijken. Bij Salmon Hole zien we inderdaad een knots van een zalm zwemmen. Bij de Blowholes horen we de golven bulderen.
Wel is nagenoeg de hele zuidelijke kust op dit stuk verbrand. Als hier de boel in de fik is gestoken is dit toch wel een beetje uit de hand gelopen. We komen een boswachter tegen die vertelt dat hier een storm met erg veel onweer langs de kust is getrokken van west naar oost. Op honderden plekken is  de bliksem ingeslagen en is brand ontstaan. De inslagen gingen door tot  Esperance 350 km verder. Daar zijn een boer en een paar Duitse backpackers omgekomen in een bosbrand.

Branden in de natuur hier zijn dus heel gewoon. De boswachter legt uit dat heel veel dieren de branden met gemak overleven. Veel kleinere beesten kruipen in de grond. Als ze dieper dan 10 cm zitten komt de brand er niet. De grotere beesten zoals kangoeroes springen weg. Zaden ontkiemen  meestal al na een paar dagen. Grotere bomen zijn geblakerd maar leven gewoon door.

Ik zie een boswachter in Nederland niet zo gauw een stuk van de Waterleidingduinen of van de Veluwe in de fik steken!