Stairway to Bali

Ik miste Bjorn gisterenavond. We zijn op zoek naar een eetgelegenheid in de straat van ons hotel. Keuze te over, maar lastig  te kiezen. Bijna alles zit leeg. Een aardige jongen haalt ons over door eerst de saladebar vooraf en daarna het toetje kado te doen. Na enig geaarzel krijgen we het bier voor de helft van de prijs. Zit er eenmaal iemand in de zaak dan volgt de rest wel. Zo te zien krijgen andere gasten dit soort aanbiedingen niet.
Er speelt een gitarist. Evergreens uit de VS. Elvis Presley nummers, nummers van Fats Domino enzo. Hij komt eerst wat spelen aan onze tafel. We zijn immers nog de enige gasten. Slide gitaar, soms raffelt hij zijn teksten af zoals Dylan dat zo goed kan. Op mijn verzoek speelt hij  Heartbreak Hotel. Is een suicidaal nummer, maar hij brengt het heel monter. Als hij Stairway to Heaven inzet vervangt hij Heaven door Bali. Bjorn had wel een paar nummers meegezongen, met deze Balinese Wally.
Merkwaardig is het hoe snel Australië hier vervaagt. Wat een vriendelijkheid op Bali. Iedereen lijkt blij te zijn dat je er bent. We zitten in een luxe hotel aan zee in Sanur. Het is duidelijk laagseizoen. Weinig gasten. Het is een stuk stiller dan we ons van 2 jaar geleden kunnen herrineren. Door een gratis upgrade he bben we een kamer met terras in de clubvleugel. Heel mooie tuin en Leonie kan zo het water in van het zwembad. s Avonds gaan we eerst in zee zwemmen en dan doen we een rondje met 5 zwembaden.
Het blijft een gok om in deze tijd van het jaar hier op reis te gaan. Het is regenseizoen. Het kan heel hard regenen en dan ook nog op de verkeerde momenten. We hebben inmiddels een paar droge dagen gehad. Vannacht regende het 8 uur lang. Nu is het weer droog. Prima dus.

voor Bjorn en Wally:
http://gazendam.blogspot.nl/2015/02/logeren-in-het-kommiezenkot.html