het Kate Wolf Music Festival

Heerlijk. Er is helemaal gaan bereik met de telefoon op het festival. Niemand houdt een telefoon in de lucht. Selfies worden nauwelijks gemaakt. Af en toe neemt iemand een foto. Zelfs de artiesten maken er opmerkingen over. Ze vinden het een verademing om op te treden voor een groep waarbij niemand een telefoon in de lucht houdt.
Het Kate Wolf Festival is op een ranch 40 km van de dichtsbijzijnde plaats af. Geen telefoonmaatschappij zet hier een zendmast neer.
Het festival duurt 4 dagen. Wij gaan de laatste 3 dagen. Veel voor ons nieuwe muziek en een aantal bekenden.
Een paar van de artiesten komt uit Canada. De rest uit de VS. Heel veel ouder, lokaal westcoast publiek. Iedereen in vrijetijds kleding. Veel strohoeden. Wat oudere hippies en wat jongeren. Sommigen in badkleding, omdat je je kan verkoelen in een riviertje naast de camping. Er wordt niet gerookt. Alleen ruik je af en toe hash van een joint die stiekum wordt gedeeld. Veel oudere dames zien er geweldig fit uit. Grijs lang haar, slank lijken ze nog iedere dag yoga les te geven. De heren zijn wat boller met baard en soms paardestaart.
Tegen de hitte zijn hier en daar sproeiers geplaatst waar je even onder kan staan. Vrijdag en zaterdag is het bijna 40 graden. Ik neem zaterdag in boxer een duik in de rivier die langs het festivalterrein loopt. Als we met mensen spreken, blijkt dat ze andere festivals, zoals Kerville in Texas en Falcon Ridge in New York state helemaal niet kennen. De afstand tussen East en Westcoast is enorm. Men gaat niet van hier naar een festival 4800 km verderop.
Er zijn vier podia 3 kleinere en een groot. Iedereen zit op lage stoeltjes. Wij hebben alleen een doek en een kussentje bij ons. Zijn we lekker mobiel. In de VS doen ze alles voor de invaliden. In Californie zie je bij elk zwembad bij Motels een apparaat om invaliden het zwembad in te takelen, ook eentje bij de hotpool. Bij een festival is er altijd een plek voor de ouderen en invaliden. Dit keer bij het grote podium is er een plek heerlijk onder een boom in de schaduw. Schandalig maken we voor het eerst gebruik van Leonie haar  knieen.
In ons motel dat 40 kilometer van het festival ligt, zitten allerlei artiesten en festival gangers. We zitten buiten voor onze deur. Als we het net over Crow and the Canyon hebben komt de zangeres voorbij. Links naast ons zitten bandleden van Lukas (de zoon van) Nelson. Rechts naast ons John Inmon de guitarist van Jimmy Lafave. Hij speelt met Sarah Lee Guthrie (kleindochter van). Jimmy zou ook nog op dit festival hebben gespeeld, maar helaas. Iedereen die naar het festival gaat, is herkenbaar aan een paars polsbandje. De artiesten hebben een wit gedrukt gebloemd bandje om. Onder het ontbijt wordt besproken wat men het beste vond gisteren.