Gelunched in restaurant Arrels in de oude binnenstad van Sagunto. Smalle straatjes waar de autospiegels bijna aan twee kanten tegen de huizen aan schuren. Mooi heel oud gebouw. We eten de simpelste lunch. Het begint met een kaasbitterbal van blauwe kaas uit de streek. De kaas is uitgeroepen tot de beste blauwe kaas ter wereld. Ik heb het gevoel dat de ober ook nog wel de koe weet aan te wijzen waar de melk vandaan komt. De lekkerste bitterbal ooit.
Gevolgd door iets dat er uit ziet als feestelijk toetje. Minitieus opgemaakte groenten en fruit op een creme met amandelmeel. We krijgen de opdracht om alles door elkaar te husselen. Bijna zonde. We proeven allerlei zuur en zoete smaken door elkaar heen en na elkaar.
Volgende gerecht is een vlan met selderij, geschaafde kaas en een jus van groenten. Curieus. Nog nooit zoiets gegeten. In de paar lepeltjes jus moeten kilo’s groenten verwerkt zijn. De vlan is ook heel intens. Net of je vloeibare selderij eet.
Hoofdgerecht was voor mij een 14 uur gegaard stuk varkensspek met krokante korst en calvados jus. Heerlijk korst en goed dat ik van vet hou.
Voor de anderen tonijnwang. Die moest met een lepel gegeten worden. Leonie vond het net vlees.
Tot slot het toetje. Een bolletje met aubergine en daarbij ijs van tijm. Een heel dubbel gerecht. Visueel lijkt het een zoet toetje. De smaak echter is iets wat je verwacht bij een warm gerecht. Elke hap was lekker en vreemd. Zou Blumenthal niet misstaan.
Chef is de nog jonge Vicky Sevilla. Sinds 2 jaar heeft het restaurant een michelin ster. Nou mevrouw Sevilla heeft lef!
