Autorijden

We kijken hier smorgens in bed naar Wimbledon op de TV. Tussendoor is reclame. Eentje van Mercedes wordt 20 keer per uur uitgezonden. Je ziet een rustige suburb op zondag. Een paar hardlopers steken de straat over. Een vader speelt honkbal met zijn zoontje en een meisje krijt op de soep. Een typisch dertig kilometer gebied denk ik dan als hollander. Dan komen er drie rode mercedessen voorbij gestoven. De vader kijkt verlekkerd, ziin zoon met open momd, het meisje vol bewondering. Mercedes or nothing is de kreet. Daar weet ik wel mijn antwoord op. Op zo'n moment sta ik wel erg ver weg van de amerikaanse cultuur.
Ik zou er op een paar steden na niet kunnen leven zonder rijbewijs.

De wegen zijn vreselijk slecht onderhouden. Naar schatting is er minstens 1000 miljard  voor amerikaanse begrippen kleine auto stuitert over de wegen. Gaten, ribbels, kuilen, halfgeasfalteerde stukken. Onze klep van motorkap trilt een paar keer los. Het is niet voor niets dat ze hier in zulke grote auto's rijden. Honderden stukgereden banden hebben we zien liggen. Een paar midden op de snelweg. Een vrachtauto voor ons verliest een band het ding stuitert een paar keer en verdwijnt tussen onze voorwielen onder de auto door.

 Er worden domweg te weinig belastingen geheven. Benzine blijft spotgoedkoop. Een dubbeltje per liter extra zou al het onderhoud van wegen en bruggen kunnen betalen. Een doorsnee vrachtwagen chauffeur is meer dan 800 dollar kwijt aan extra slijtage van de banden door slecht onderhoud en aan omrijden omdat bruggen niet meer bereden mogen worden. 

We nemen in Los Angeles ook maar de auto om ergens te komen. Om naar de overkant van de straat te komen, moet je een 2 maal 5 baans weg oversteken. Fietsen is voor de armen en voor de sport.