Muziek op de Farm

Haybale seating. We zijn op een farm terecht gekomen voor een concert in de open lucht. Om er te komen moeten we 50 kilometer langs wijngaarden en ranches rijden. Ze noemen het met typische amerikaanse overdrijving  de " 2nd annual Bluegrass, Blues, and Buffalo Music Festival".  Een beetje overdreven voor een optreden van twee en een half uur van twee groepen. Vooraf hadden we geen idee wat we ons erbij voor moesten stellen. Het is weer warm vandaag, maar we beginnen een beetje aan de droge lucht te wennen.
De Farm heeft honderden verschillende beesten, waaronder ook bizons (buffalo's). Alle machines die ze de laatste 100 jaar hebben afgedankt staan nog op het erf. Mooie oude auto's, tractoren.
Er is een aardig podium en er zijn hooibalen om op te zitten. Er zijn ook wat tafels. We gaan aan een van de tafels zitten. Van te voren hebben we wat gegeten en ik heb een biertje mee. Alle anderen bezoekers hebben enorme hoeveelheden eten mee. Er is ook een grote barbeque waar je gebruik van kan maken. Aan onze tafel komen amerikanen zitten die al het eten en drinken met ons delen. Allerlei gezonde groenten chips, eigengemaakte salsa en pesto en natuurlijk bier. Heel gastvrij. Eentje blijkt zelfs "here in California" van Kate Wolf te kunnen zingen.
Het voorprogramma is local. Ze komen uit een stad 100 km verderop.  Dan treedt Dirty Cello op, een groep die op het Kate Wolf festival optrad en bij ons in het Motel logeerde. De bassist bedankt Leonie dat ze weer gekomen is. Leuke, energieke muziek. De zangeres speelt nogal wild cello. Vandaar de naam. Na een paar nummers stapt de bassist van het podium en plukt een dame uit het publiek voor ons dansje. Hij blijkt prachtig te kunnen dansen. Ik vind het jammer dat hij Leonie niet gekozen heeft.
Volgende week gaan ze op tournee naar Europa.

S

Halverwege het concert wordt de klassieke vraag gesteld  of er een dokter aanwezig is. Er is een oudere man met witte cowboyhoed onwel geworden. Ze weten niet of het een heatstroke is of een echte stroke.  Het is vandaag 42 graden geweest. Men heeft kennelijk ook 911 gebeld, want even later komen er twee brandweerauto's het terrein opgereden. Na enig wachten komt er ook nog een ziekenwagen. Daarna verschijnt er een helikopter die aanstalte maakt om te landen. Dat is niet nodig. De cowboyhoed wordt afgevoerd met de ambulance.  Hopelijk betaalt zijn verzekering alles uit.
Grappig genoeg speelt de muziek gewoon door en blijft het publiek ook lakoniek luisteren.
Na afloop in het donker in auto, zeggen we tegen elkaar:  "we komen nog eens ergens"