Blubber en sate

Door de blubber vandaag. Op gewone fietsen was het niet gelukt. Met de goede mountainbikes waar we op rijden wel. Google maps leidde ons naar een leuk stuwmeer verderop. Over onverharde paden naar boven. Overal modder plassen door de regen van gisteren.

Bij terugkomst in het hotel liet ik wat foto's zien van het stuwmeer. Het personeel was daar nog nooit geweest. Alleen types zoals wij gaan daar heen. Ze hebben ons wel geweldig geholpen om de modder van de fietsen te spuiten.

's Avonds weer gegeten in het enige restaurant in de buurt. Leonie is de keuken maar ingegaan en heeft de sate aangewezen. Het bier wordt geserveerd in glazen die voor een derde ijs bevatten. Zo krijg je een glas met een derde ijs, een derde bier en een derde schuim.
Dus deze dag kon niet meer stuk.

Effe fietsen

"No, we do not have chicken sate"' zegt de mevrouw van het restaurant. Leonie heeft net geprobeerd sate te bestellen bij iemand die toch heel duidelijk zelf een sateetje aan het eten was.

No sate, maar we kunnen wat plaatjes aanwijzen op een menukaart. Ook lekker daar niet van.

Als we willen afrekenen (10 euro inclusief een liter bier), loopt de mevrouw naar onze tafel terwijl ze onderweg warempel alweer een lekkeruitziend sateetje aan het eten is.

Op zo’n moment is een taalbarrière een echte barrière.

We zijn een paar dagen fietsen naar een landelijk ouderwets landhuis met 9 grote kamers. Er komen hier niet zoveel buitenlandse toeristen. Als we iets willen dan wordt er een mevrouw gebeld die een beetje Engels kan. Een paar kamers zijn bezet door Thai met geld die de avond doorbrengen met een fles whisky en steeds luidruchtiger worden. Vooral eentje is voortdurend aan het woord. We denken dat hij alles betaald. 

In de buurt is eigenlijk helemaal niks te doen. Niet erg want we willen een paar fietstochten maken. Helaas gaat het ongenadig regenen. We moeten er wel uit om geld en wat te eten te halen. In dit hotel is geen eten te krijgen en je moet de kamer contant afrekenen. Hier werkt de zwarte economie.

Op onze mooie gehuurde mountainbikes zitten geen spatborden en we zijn in slaap gesust door het mooie weer en vergeten een jas mee te nemen. Heen worden we flink nat door de stortregen en de plassen op de weg. Een lekker ouderwetse fietservaring.

Terug blijven we helemaal droog omdat we ons Thaise regen poncho’s hebben aangeschaft.

Een paar dagen in Chiang Mai stad

In een stad als Chiang Mai kan je alles krijgen wat je wil. Je moet wel de plekken weten te vinden of het geluk hebben ergens tegen aan te lopen.

Fietsend door de stad op twee oude fietsen van het hotel, blijkt het verkeer toch wel erg druk. Acht jaar geleden fietsten we hier ook. Het was toen een stuk minder druk. Het kleine straatjes in het oude centrum zijn prima te doen. Maar daar buiten is het soms wel erg druk. Zoals altijd zijn de Thai reuze beleefd in het verkeer. Wachten rustig tot ze je kunnen passeren. 

Een kerstroos gekocht op de flowermarket. De markt is een wirwar van straatjes waar, honderden verkopers van planten een winkel hebben. Je ziet tien keer meer planten dan in tuincentrum Osdorp. Wat vruchten gekocht op de groentemarkt. Goedkoop! Nu begrijpen we waarom een restaurant nog winst kan maken als ze je een maaltijd voor 2 euro voorzetten. Een zak met 20 Chinese kolen kost 100 baht (2.50 euro).

Twee dagen geleden heel erg lekker gegeten in een restaurant dat eigendom is van een Engelsman en waarvan de koks Thai zijn. Echt Frans eten, met een kleine Thaise twist.  Personeel dat goed Engels spreekt en attent is en niet kruiperig of te bescheiden. Het restaurant zit twee keer vol elke avond. Volgens Tripadvisor het beste restaurant van Thailand.

Vanavond een beetje door de stad gedwaald en een paar bier gedronken in een in een Biercafe, waar ze bier op de tap hebben. Een kerstbier gedronken van een Schotse brouwerij. Lekkerste bier van de laatste maanden. Daarna gegeten in een Pizzeria waar je alleen pizza’s kan krijgen. De pizza’s worden bereid in een houtoven die door een Italiaan is gebouwd. Op weg naar het hotel in een cafe terecht gekomen waar een groep Engelse en Amerikaanse mannen in een kring aan het zingen was. Zoals ze dat doen rond een kampvuur op een Amerikaans festival. Allemaal 60 plus. Eentje had een prachtige stem. Een ander kon goed gitaar spelen. Dat een van hen zo dronken was dat hij soms minutenlang met zijn hoofd op tafel bleef liggen, stoorde niemand. Ze waren dat kennelijk wel gewend. Ze waren ook blij dat ze weer eens een avond zonder hun Thaise girlfriends konden doorbrengen. Eentje die te laat kwam, vertelde dat hij de hele middag had moeten winkelen in Robinsons. Iedereen begreep hoe erg hij het had gehad die dag. De dag afgesloten met een Schotse whisky. Dat wel nodig want ik heb mijn trui bij Jago laten liggen. Het was een graat of 10 en ik was de enige met korte mouwtjes. Het is nu het koudste moment van het jaar in Chiang Mai.

Bier in Thailand

Als bierliefhebber is het hier in Thailand afzien. Er is alleen een sloot slappe pils te krijgen. De drie grote merken Singha, Leo en Chang worden door 2 brouwerijen gebrouwen. Er zijn hier en daar gelukkig wel wat biercafés waar een wat steviger bier te krijgen is. De prijzen ook stevig helaas. Net hier in Chiang Mai gegeten met een Chang bier erbij. Het eten kostte nog geen 6 euro inclusief een liter bier. Onze 2 kleintjes bier in het lokale Craft biercafé die we daarvoor dronken waren duurder.

Je mag hier in Thailand alleen bier brouwen als je een enorme omzet hebt. Het opzetten van een kleine brouwerij of thuis brouwen is verboden. Het is de macht van het grootkapitaal. Je moet minstens per jaar een miljoen liter bier brouwen anders ben je in overtreding. Een firma als Heineken heeft daar geen moeite mee. Eind 2016 zijn de wetten nog wat aangescherpt. Als je een kleine brouwerij start kan je een half jaar gevangenisstraf krijgen. In Thailand zijn wel meer rare regels waar geen zinvolle reden voor is. Deze regel is daar geen uitzondering op.

Toch kan je hier in Chiang Mai een paar lekkere bieren van de Chiang Mai Brewing Company krijgen. Een brouwerij van twee Thaise studenten die in Colorado veel IPA's hebben gedronken. Hoe kan dat? Heel eenvoudig. Dit bier wordt gebrouwen in Cambodja. Dat is 1000 km verderop!

Je ziet overal in de wereld en dus ook in Azie kleine brouwerijen starten die craft bier produceren. Zelfs in Birma is de eerste microbrewery geopend. Maar Thailand zal het enige pilsland ter wereld blijven.

Wonen in een Moo Baan

Onze zoon, vrouw en de kinderen zijn verhuisd naar Chiang Mai. Ze wonen nu in een buitenwijk van de stad op 15 km van het centrum in een Moo Baan. Dat is een afgesloten wijk met een ingang met bewaking. Er zijn een flink aantal van deze wijkjes in de buurt.

Hun Moo Baan heet Home in Park. Er staan 250 huizen op het park. Alle huizen zien er goed uit, zijn groot, hebben een flinke tuin en zijn allemaal verschillend van bouw. Er loopt een heel brede, een kilometer lange weg doorheen met tientalle zijstraten. Centraal is een restaurant, een groot zwembad en een tennisbaan. Over de weg wordt stapvoets gereden. Het is een al wat oudere Moo Baan, weinig eenvormig. Andere modernere Moo Baans zijn veel uniformer, met kleine tuinen.

Het huis van is een van de kleinste, heeft geen verdieping en heeft 3 slaapkamers en slechts 2 badkamers. De indeling is ouderwets koloniaal. Aan de huiskamer grenst een keuken. Om er te komen moet je een deur door en een paar treden af. In deze keuken hoor je echter niet de koken. De echte keuken bereik je door naar buiten te gaan en dan is een deur verder de keuken waar gekookt wordt. Een relatief klein hokje zonder ventilatie. Als de kok het eten klaar heeft, moet hij of zij drie deuren door en een trapje op om het eten op tafel te zetten. Een van de eerste zaken die Jago aan heeft geschaft was een gasstel zodat je ook in de eerste keuken kon koken.

Bij de beschrijving van een huis wordt altijd weggelaten dat er aan de achterkant nog een kamertje en een badkamer is voor het personeel.  Dat is ook hier het geval. De Birmese Nanny is meeverhuisd uit Bangkok.

De tuin is prachtig. Zo’n meter of 90 lang. Vol met bloeiende bomen en struiken. Dit allemaal voor een bedrag dat je in Amsterdam voor een sociale huurwoning betaalt.

De vraag is natuurlijk is het leuk wonen is een afgesloten wijk. Nou voor kinderen die uit de grote stinkstad komen is het geweldig. Er kleven denk ik dezelfde voor en nadelen aan als aan een Vinex wijk. En als je het wat saai vind kan je altijd even naar de stad met een Uber voor een euro of 4. Of op de fiets het terrein af en dan de hoek om, Je zit dan meteen in een dorpje en tussen de velden.

Weer naar Azie eind 2017

We zijn weer op weg naar Azie. Allereerst naar Chiang Mai. Jago is net verhuisd uit Bangkok.Weg van de erge drukte en de stank van de grote stad.
Wij blijven weg tot het weer eind februari weer beter wordt. En de straat geen bouwput meer is.