Effe fietsen

"No, we do not have chicken sate"' zegt de mevrouw van het restaurant. Leonie heeft net geprobeerd sate te bestellen bij iemand die toch heel duidelijk zelf een sateetje aan het eten was.

No sate, maar we kunnen wat plaatjes aanwijzen op een menukaart. Ook lekker daar niet van.

Als we willen afrekenen (10 euro inclusief een liter bier), loopt de mevrouw naar onze tafel terwijl ze onderweg warempel alweer een lekkeruitziend sateetje aan het eten is.

Op zo’n moment is een taalbarrière een echte barrière.

We zijn een paar dagen fietsen naar een landelijk ouderwets landhuis met 9 grote kamers. Er komen hier niet zoveel buitenlandse toeristen. Als we iets willen dan wordt er een mevrouw gebeld die een beetje Engels kan. Een paar kamers zijn bezet door Thai met geld die de avond doorbrengen met een fles whisky en steeds luidruchtiger worden. Vooral eentje is voortdurend aan het woord. We denken dat hij alles betaald. 

In de buurt is eigenlijk helemaal niks te doen. Niet erg want we willen een paar fietstochten maken. Helaas gaat het ongenadig regenen. We moeten er wel uit om geld en wat te eten te halen. In dit hotel is geen eten te krijgen en je moet de kamer contant afrekenen. Hier werkt de zwarte economie.

Op onze mooie gehuurde mountainbikes zitten geen spatborden en we zijn in slaap gesust door het mooie weer en vergeten een jas mee te nemen. Heen worden we flink nat door de stortregen en de plassen op de weg. Een lekker ouderwetse fietservaring.

Terug blijven we helemaal droog omdat we ons Thaise regen poncho’s hebben aangeschaft.