zondag, maart 16, 2008

Kaap Leeuwin


We zijn nu gearriveerd in Augusta vlak bij Cape Leeuwin.
Dat is het meest zuidelijke puntje, waar 2 oceanen elkaar ontmoeten. Volgens de Lonely Planet gids is dit een van de slechts 4 punten op aarde waar dat gebeurt. 2 andere kan ik wel bedenken maar de vierde niet.
Kamperen zat er even niet in na mijn val. Al gaat het een stuk beter. Zeker het fietsen. 10 % omhoog komen we wel weer op. Daarboven moet ik afstappen. Leonie is natuurlijk weer het sterkste, maar ja dat is iets waar ik me na die jaren wel bij neer heb gelegd. 26 jaar geleden fietste ze me tot mijn verbijstering eraf toen we de Appenijnen overstaken.
Dus geen kamperen maar wel mooie slaapplekken. De laatste 2 nachten hebben we doorgebracht in een 8 persoonsvilla, midden in een bos, totaal verlaten van de wereld. Buiten wc en bad en douche, wasmachine (heel handig) afwasmachine enz enz. Een salelietschotel van 2 meter (!) bleek niet aangesloten. Dus allebei weer een boek uitgelezen. Gelukkig bleek er 5 km verderop een roadhouse met Bottleshop en winkeltje. Dus kon ik heerlijk aan het werk aan het grote fornuis. Vooral het enorme stuk grond om de villa met half verbrande bomen was indrukwekkend. Foto's volgen nog, lukt nu niet om ze op het net te zetten.
We gaan zo naar een Backpackers hotel. Soort jeugdherberg. Zag er erg stil uit. Met uitzicht over de grote rivier en de stille oceaan.
Overmorgen gaan we met de bus (6.20 in de ochtend) terug naar Perth. De fietsen kunnen kennelijk gewoon mee, ook al moeten we een paar keer overstappen.
We hebben nog nooit door een gebied gefietst waar de kans op bosbranden zo groot is als hier. De bewoners zijn er volledig aan gewend. Verzamelplaatsen voor als het gaat fikken en zo. Een aantal keren hebben we door stukken bos gereden waar dit jaar het bos in brand had gestaan. De geur van verbrand hout hing er nog.

Perfect hallelujah

Muziek dat heb je ook hier in Australie. Een paar dagen geleden belanden we op een openlucht popconcert voor een paar duizend mensen. Het concert werd geopend door zo'n echte burgemeester die alle plaatselijke sponsors opnoemde. Toen we er heen fietsten woei het Leonard Cohen nummer Hallelujah ons tegemoet. Het bleek niet eens zo slecht gezonden te worden door een jongen die eruit zag als een echte surfer: blond, korte broek, geen schoenen aan.
Was weer eens een andere uitvoering dan John Cale, Buckley of Brian Webb.