De trein wordt getrokken door twee locomotieven. Eentje hield ermee op toen we de Rocky Mountains opreden. We stopten en alle elektra viel uit. Met een engine komen we de berg niet over, dus ze proberen hem weer aan de praat te krijgen. Na een half uurtje is het euvel verholpen. We kunnen weer verder en hoeven niet op een nieuwe engine te wachten. We kruipen de berg op en uiteindelijk loopt de vertraging op tot 4 uur. Een paar dagen geleden kon de trein niet verder vanwege een brand. Uiteindelijk was de vertraging 17 uur.
's avonds worden de bedden opgemaakt door Kam, onze wagonchef. Het klimmen op het bovenbed vereist een flinke lenigheid. "Yesterday it costs me 10 minutes to climb up." Zegt een aardige pensionado bij het ontbijt. Het blijkt dat alleen mannen bovenliggen.
Er zijn twee aparte omroepsystemen. Een voor de hoofdconducteur en sleeperchef, een voor de rest. Het kan dus gebeuren dat party of two Cezelden (wij) wordt opgeroepen te verschijnen in de dinercar en tegelijkertijd wordt aangekondigd dat de trein gaat stoppen.
We stoppen soms ook bij kleine stations. Het perron is dan zo kort (10 meter) dat we twee of drie keer stoppen. Een keer voor elke wagon waar mensen uit en in moeten.
Voor sleepers zijn maaltijden inbegrepen. 3 keer per dag schuif je aan bij medetreinreizigers.
De gratis maaltijden zijn voedzaam, niet echt lekker en meestal lauw (koud zegt Leonie). Niemand klaagt erover. De gehele organisatie van de keuken en restaurant maakt een wat overspannen indruk. Net of ze 2 keer zoveel gasten hebben als normaal. Halverwege de reis is de sla op, omdat er een koelkast is uitgevallen. Voor lunch mag Leonie kiezen tussen een hamburger en een kindermaaltijd uit een pakje. Het bier en de wijn die niet gratis zijn, zijn uitstekend.
Bijna iedereen in de trein is Amerikaans. Op een paar Engelse echtparen en wij na. In de sleepers is bijna iedereen blank op het personeel na. Voor veel Amerikanen in de sleepers is het een vakantie. Met de trein dwars door het land, en dan terugvliegen naar huis.
Bij sommigen heb ik heb ik het idee dat ze nauwelijks buitenlanders hebben meegemaakt. Het enige buitenland waar ze naar toe zijn geweest is Canada. Politiek wordt ook soms angstvallig gemeden. Of ze op Trump hebben gestemd vraag ik maar niet.
Degenen die wel over Trump praten schamen zich dood en hebben natuurlijk niet op die man gestemd.
In coach zitten de armen, ouderen, mensen die niet in een vliegtuig durven of mogen. Er zit ook een Amish echtpaar met kleine kinderen. Hij ziet er uit als een moderne hipster. Grote baard, bretels. De kinderen en moeder dragen een lange rok en mutsje. Zo te zien zijn ze de enigen in de trein zonder elektronica. Ze hebben wel crocks aan. Kennelijk mag dat wel. Een apakrte groep is de dikkerds. Zo dik dat ze niet op een stoel meemogen in het vliegtuig. Dan is de trein de enige optie. Een mevrouw verderop ligt de hele dag in haar roommette en komt alleen naar buiten om eten te halen. Ze moet dan wel zijwaarts door de gang lopen, met een dikke kreeftenpas. Ze is te breed voor rechtuit lopen.
Het mooiste stuk met de trein is na Denver door de Rockies langs de Coloradorivier. Door de sSierra Nevada in de sneeuw is een goede tweede.
Het is adembenemend en velen zeggen dat dit de mooiste treinreis van de VS is. Zij kunnen het weten omdat velen al allerlei andere treinreizen in de VS hebben gemaakt.
