loos alarm! Het is de mevrouw van de brillenwinkel die opbelt om te vertellen dat mijn nieuwe montuur voor mijn zonnebril klaar is. We kunnen dus gewoon door blijven koken.
We zijn dus op kookles. Eerst wat warenkennis op de markt. Soorten peper, soorten gemberwortel, kleine en heel kleine aubergines, knoflook enz.
Dan zijn we anderhalfuur aan het klein snijden en stampen. Vier gerechten worden voorbereid, die dan later buiten gekookt worden. Alles moet heel fijn worden gesneden. Daarna in de vijzel worden geplet en gemengd. Je moet flink stampen. Als je kookt moeten de buren dat kunnen horen. De kookmevrouw doet het me een paar keer voor. Ze vindt dat ik de stamper te soft hanteer.
Er wordt heel hygiënisch en schoon gewerkt. Alles heel verzorgd. Je hoeft je bordjes met ingrediënten niet eens zelfs daar buiten te brengen.
Buiten koken we op woks op gas. Vooral de volgorde van het toevoegen van de ingrediënten is leerzaam. Ze voegen de kokosmelk veel eerder toe dan ik gewend ben.
Al met al een leuk en leerzaam uitstapje. Het resultaat van al dat gewok is zoveel eten dat we het niet op kunnen. Alleen de jongen uit San Francisco eet alles op. De Zwitser zegt tegen zijn Duitse vriend dat de viskoekjes naar "gummi" smaken.
En hoe smaakte het? We vonden het alletwee te zoet. Iemand had er te veel suiker ingegooid. Gisteren bij de Thai in Soi 22 waar we wonen was het veel lekkerder.
