Van Adelaide in het Zuiden naar Darwin in het Noorden loopt de Stuart Highway. Een tweebaans weg van 3200 km lang. Stukken daarvan zijn totaal verlaten. Om de 10 minuten kom je een tegenligger tegen. Gisteren reden we door een streek waar Mad Max is opgenomen. 250 km zonder winkel, huis, of benzinepomp. Telefoons werken niet. Raar genoeg is het niet saai om erover heen te rijden. Soms moeten we een road train inhalen. Een vrachtwagen met een dubbele aanhanger. Een meter of 50 lang. Veel roofvogels te zien. Soms ligt er een enorm zoutmeer, dan weer een ander prachtig uitzicht. In South Australia is de maximum snelheid 110 km per uur. Nogal traag. Dus Leonie probeert "ietsje" harder te rijden. Helaas komt er op een onbewaakt moment ons een agent tegemoet. Gelukkig komt ze met een waarschuwing ervan af. Daarna denkt ze dat elke auto die ons tegemoet komt mogelijk een politieauto is.
Halverwege naar Uluru overnachten we in Coober Pedy. Een merkwaardig stadje, waar opaal gevonden wordt. Coober Pedy betekent in het Aboriginals: blanke man onder de grond. Het stadje is omgeven door 1 miljoen bergen en bergjes zand en grind. Overal wordt gegraven naar opaal. In de stad zelf zijn allerlei plekken onder de grond. Verschillende kerken, een paar hotels, restaurants, galerieën. Onder de grond is het altijd 23 graden. In een restaurant zien we zelfs een open haard. Boven de grond is er weinig interessants te zien. Verlaten, bruin en heel stoffig. De camping waar we in een oud hutje zitten, is heel kaal. Om een boom te planten moeten je eerst een gat boren in de grond en daar aarde ingooien. Op wat dronken Aboriginals na is de stad verlaten. De hotels onder de grond zijn gesloten. Het Griekse restaurant is ook dicht. We vragen ons af hoe je in godsnaam in zo'n oord langer dan een paar dagen kan wonen.
