Welkom in Vietnam

 Bijna 2 uur zijn we bezig met ons visum. Op een toeristenvisum mag je maar 30 dagen in Thailand blijven. Wil je langer blijven dan moet je even naar het buitenland. Doing a visa run. Voor ons een alibi om weer eens een ander land te bezoeken. Vietnam.
Vietnam heeft de immigratie goed geregeld.  In het papieren tijdperk althans. Eerst lang in de rij staan en je spullen afgeven en dan  nog een uurtje geduldig wachten tot je wordt afgeroepen. Om je visum te krijgen moet je aan een meneer achter het loket inleveren: een paspoort, een pasfoto, een geprint en ingevuld formulier, een aanmeldingsbrief en 25 dollar contant. Ze hebben zelfs geen wisselgeld. Dus van 2 briefjes van 20 dollar krijg je niks terug. De aanmeldingsbrief krijg je het makkelijkst via internet. Je moet er wel 15 dollar voor betalen en in de brief worden ook anderen genoemd met paspoortnummer en al. Privacy bestaat niet in dit socialistische land.
Heb je een van de dingen niet dan ben je in de problemen.  Een hele Boeing vol toeristen wordt afgehandeld door 1 jonge beambte. Bij de paspoortcontrole zijn 10 loketten open. Even verderop zitten 3 hogere (?) douaniers achter een buro niks te doen.
Iemand laat op zijn Ipad de brief zien. Nee dat geldt niet. Zorg maar dat die eerst geprint wordt. Een jongen heeft geen contant geld. Er is een  ATM, maar om daar te komen moet je eerst met je visum de douane passeren! Geen pasfoto, effe uurtje extra wachten op iemand die een print van een foto kan maken. Wij mogen na anderhalf uur wachten ons paspoort met mooi visum ophalen. Raadselachtig is dat een paar Hollandse zakenmannen al na een uur klaar zijn. Zijn die hier vaker geweest en hebben die een extra bedragje in het paspoort gedaan?
We vragen ons af wat er gebeurt met al die ingevulde formulieren waaraan een pasfoto is geniet. Worden ze op volgorde of op nummer bewaard. Kijkt iemand weleens in die onafzienbare zee van papieren? We vermoeden van niet.
Na de douane staat ons koffertje al een paar uur geduldig op ons te wachten.

Air BnB

"Not a hotel " In Bangkok zitten we een paar weken in een Air BnB. Eerst in de straat van Jago. Nu in soi 11, een gezellige, heel drukke straat. We hebben een apartement met een aparte slaapkamer en wasmachine op het balkon. 16 hoog, boven ons zijn nog 24 verdiepingen. Weinig uitzicht want het gebouw naast ons is nog iets hoger. We zijn heel content. Anders dan bij andere BnB's krijgen we elke dag schone handdoeken en wordt er schoon gemaakt.

De tweede dag zien we in de lift een brief hangen met daarin teksten als: "Day / week rentals are not allowed and illegal" "report to The Juristic Office immediately" " Traveler ..... will be sent to police station as trespasser an will be prosecuted by maximum law". 

Dat is effe schrikken. Leonie ziet ons al in de boeien geslagen afgevoerd worden naar het cachot!

Onze verhuurdster maar eens gemaild. Zij zegt dat er inderdaad een klein probleem is maar dat ze in onderhandeling is en het binnenkort is opgelost. Het is voor haar te hopen dat dat lukt, want ze beheerd 11 apartementen in dit gebouw. Met Air BnB haalt ze toch wel 150000 per jaar op!

We besluiten maar net te doen of ons neus bloedt. Met oudjaar zijn de prijzen enorm gestegen en zit ook heel veel vol. We blijven de meneer in het kantoor naast het zwembad vriendelijk groeten. Hij heeft zo te zien de wind eronder bij het personeel. Als hij aan het praten is, staan ze ongemakkelijk stijfjes te knikken.

De politieauto voor de deur de volgende dag loop lk ook maar gewoon voorbij. 

Een dag later zien we bij het lekkere zwembad dat er ook ander soort gasten in een Air BnB komen. Om 10 uur gaat de muziek aan op de iphone en gaan de glazen bierflessen open. Je zal maar voortdurend dit soort gasten hebben in je dure apartementengebouw!