Het vliegveld van Bali deel twee

"Dan is het vast allemaal goed geregeld" zei Leonie vorige keer op het nieuwe vliegveld van Bali.
Het is soms beter dat je van te voren niet weet wat je  te wachten staat. Met Air Asia vliegen we van Darwin naar Bali. In Darwin werkt het computersysteem niet. Eerst wordt een uurtje geprobeerd het systeem weer aan de praat te krijgen. Als dat niet lukt, worden alle boardingpassen met de hand uitgeschreven.  Voor sommigen in de rij betekent dat meer dan 2 uur wachten. Uiteindelijk hebben we maar een uurtje vertraging en komen we om 10 uur avonds op Bali aan. Wel heeft Air Asia vergeten formulieren mee te nemen die je moet vullen om een visum voor Indonesië te krijgen.
Dit keer kunnen we de weg op het vliegveld van Bali wel makkelijk vinden. En met ons duizenden anderen. Vliegtuigladingen uit alle windstreken worden zo ongeveer op het zelfde moment afgeleverd. Wat wil je ook het hoogtepunt van het jaar: kerst op  Bali. Eerst moet je 25 dollar betalen om een inreisvisum te krijgen. Dat betekent een halfuurtje in de rij staan. Terwijl ik in de rij sta, gaat Leonie op zoek naar de inreis formulieren. Na vijftien minuten komt ze daarmee opgedoken uit de immense mensenmassa. Met het formulier en het bewijs van betaling naar de paspoortcontrole met zo'n zigzag rij tussen touwen door.
Even uitgerekend hoeveel mensen er voor ons in de rij staan: minstens 1000! Geduldig wachten, papieren invullen en je niet boos maken. Na de pascontrole wordt je koffer nog eens geXrayed.
Buiten de uitgang staan honderden chauffeurs van hotels bordjes met namen op te houden. Daartussen lopen tientallen snorders die je wel hun taxi willen meenemen.  Er is een officiële vervoerder die het alleenrecht heeft voor vervoer vanaf de luchthaven, maar die heeft het zo slecht  geregeld dat de gewone taxichauffeurs daarvan gebruik maken.
Het is regenseizoen hier en dat is te merken, overal lekt het dak en is de grond spekglad. Welkom op Bali. Maar ach denken we een uurtje later op onze hotelkamer wat smaakt de Bintang weer lekker.

The Ashes

"They won the Aussies!" Verpletterd zijn de Engelsen. The Ashes is een serie van maximaal 5 cricket wedstrijden tussen Engeland en Australië die al sinds 1882 worden gespeeld. The Ashes is een vijftien cm hoge urn met as.  Wat voor as er in de urn zit is onduidelijk. Ze zeggen dat het de as van een cricket bal is of zoiets, maar het zou ook een damesonderjurk kunnen zijn. Sportgek zijn ze in dit land en de Ashes is voor velen de belangrijkste trofee die er is.
Elke wedstrijd duurt minstens een dag of drie. Wie drie wedstrijden heeft gewonnen wint de Ashes. Wedstrijden worden voorzien van commentaar de gehele dag uitgezonden. Tijdens Lunch en Tea wordt de wedstrijd uitvoerig geanaliseerd. Rond de Oval zitten zo'n 40000 mensen. In de 40 graden, de hele dag. Bij een Roadhouse 150 km van de rest van wereld verwijderd, kan ik net het begin van de wedstrijd zien die dag. Gehaast komt een Australiër binnen rennen en roept "Who is batting?"
Langzamerhand heb ik een deel van de spelregels onder de knie gekregen. Nu ik voor de derde keer de Ashes volg, begrijp ik wel dat het eigenlijk een hele brute sport is. Bowlers gooien de bal met soms 150 kilometer per uur. Bij de Engelsen wordt een goeie batter afgevoerd omdat hij een bal direct op zijn tenen gegooid krijgt. Een van de batters van de Engeland is zo gepest en getreiterd dan hij na de eerste wedstrijd geknakt naar huis gaat en zich onder behandeling van een psychiater moet stellen. Een australier biedt vervolgens op de TV zijn excuses aan voor de opmerkingen. " als ik geweten had hij psychische problemen had, dan had ik hem natuurlijk niet gezegd dat hij er geen bal van kon". Een australier is bij de training op zijn vingers geslagen en speelt nu met aan elkaar getapede vingers. Natuurlijk proberen de engelsen hem precies op die vingers te raken. Wat nog lukt ook. Au, denk het hele stadion.
Tijdens de eerste inning van de eerste wedstrijd werd Engeland helemaal weggespeeld. Niemand had nog zo iets gezien. Engeland was volledig van slag.
Hadden de Australiers dat verwacht? Nee helemaal niet. Engeland won al jaren alles met overmacht. De Australische coach was een half jaar geleden ontslagen en een aantal spelers bleek meer in de kroeg te zitten dan op het veld te staan. Zelden zulke verbaasde en vrolijke commentaren gehoord.  De stand is nu dat Australië 32 keer de Ashes heeft gewonnen en de Engelsen 31 keer.