Dagje strand

Nu zijn we in Galveston een eiland (met brug) in de Mexicaanse golf. Galveston is een van de oudste stadjes in Texas. In 1900 geheel weggevaagd door een orkaan. 6000 doden. De huizen hier voor de kust staan op palen, zodat bij hoog tij het water er onder door kan lopen.

Zondag zijn we op de fiets naar het strand geweest. Afgezien van een paar kinderen fietst hier niemand. Er zijn maar een paar plaatsen op het eiland waar je niet met auto het strand op kan. We zijn sinds Zandvoort niet meer op zo’n druk strand geweest. Heel gezellig, veel te zien. Echt strandplezier van gezinnen. Veel mensen van Mexicaanse afkomst. Het water is lekker warm. Na afloop douchen we in een heel groot gebouw, vol met douches. God, wat zijn ze preuts hier. Ze gaan met zwembroek en al onder de douche. Drogen zich af en trekken dan het grootste T-shirt aan dat ze thuis konden vinden. Vervolgens gaan ze in een hoekje hun broek aantrekken.

Na het strand heerlijk gegeten op een terras aan de haven: Gumbo (nog zonder krokodil) en blackend snapper met krab. We komen in de buurt van New Orleans en dat is aan het eten te merken.

Een huisconcert in Austin

Vanaf Kerrville zijn we met Eric Taylor voor een huisconcert naar Austin gereden. Austin is de hoofdstad van de Americana muziek. Huisconcert? Het was eerder een villaconcert. Voor de deur is een ronde oprijlaan. Het huis is enorm groot, de huiskamer heeft een schoorsteen ter grootte van eentje uit een kasteel. Prachtig en tot in de puntjes ingericht. De studeerkamer hangt vol met opgezette beesten, waaronder een panter. De tuin is 3 hectare groot, met een zwembad van natuursteen, groenten, kruidentuin en de grootste vijgenboom die we ooit hebben gezien. Bill de gastheer is een dermatoloog en nog vreselijk aardig ook. Hij heeft Eric 25 jaar geleden horen spelen met Townes van Zandt en is een liefhebber sinds die tijd. Vanavond spelen JT van Zandt, de zoon van Townes, Eric Taylor en Shawn Colvin. Bill kent JT van het vliegvissen. Shawn komt wat later want haar dochter is jarig.

De catering (allemaal Cornelis Schuyt hapjes) wordt verzorgd door een ingehuurde kok en assistenten, buiten schenkt een barkeeper de drank in. De overige gasten zijn van die zelfbewuste, makkelijk pratende mensen. Een paar maken ons wel duidelijk dat dit huis ook voor hun begrippen uitzonderlijk is. Drie verschillende gasten willen wel met me op de fiets langs de koffieshops in Amsterdam.

Het concert is buiten. Prachtig! Heel mooie combinatie. Als JT een nummer van zijn vader speelt, pinkt Eric een traantje weg. Shawn ziet er moe en stressy uit, maar daar is bij het concert niets van te merken. Eric vertelt ook dit keer weer voordat hij een nummer zingt een verhaal. Het concert eindigt met “Prison Movie”. Op Leonies verzoek zingt Susan mee. Shawn zingt ook mee. Huisconcerten zijn meestal heel intiem. Dit huisconcert was intiem en groots tegelijk! Als we na afloop Bill bedanken, zegt hij: “it was a honour to have you here”.

Op pad met Eric Taylor

Inderdaad Eric en Susan wonen in the middle of nowhere. Hun huis is niet van de weg af te zien. Hartelijke ontvangst. Het is een oud huis. Ernaast staan drie oude en een iets nieuwere auto. Met dit weer zitten ze vooral binnen in de kamer achter. Met de airco op voluit. Grappige verhalen en lekker eten. We slapen in de kamer met de boeken, the library. ’s Ochtends was Susan al vroeg naar haar werk, wij vertrekken met Eric in de auto naar Kerrville.

Onderweg pest Eric Leonie met haar liefde voor de muziek van Jimmy Lafave. “Jimmy is a housecat, he makes every year the same record”. Op het festival worden als VIP’s behandeld en kunnen de auto tot bij het podium rijden. Het optreden is aardig, maar de andere 3 heren die ook optreden kunnen ons niet zo boeien. Na afloop met Eric in de bar van zijn hotel gezeten. Heel veel lol en hilarische verhalen.

De volgende dag met Eric naar Austin naar het huisconcert. Eric heeft veel zin in het concert in Austin. Onderweg nog een mooi incident. Wij willen een hapje eten in Fredericksburg, als het kan op een terras. Dat terras is er ook, maar er blijken een dame en heer met gitaar te zingen. Eric kan daar helemaal niet tegen. Dergelijke amateurs is hem een gruwel. “I can not shut it off man”. Om de vrede te bewaren gaan we gauw ergens anders zitten.