Planned burn

We rijden tussen Augusta en Albany in het Zuiden kilometers in de rookwolken. De berm aan een kant van de weg is in brand gestoken. Ze noemen dat planned burning. In het voorjaar worden de randen van natuurgebieden eens in de 8 a 20 jaar in de fik gestoken. De vlammen kunnen dan niet overslaan als er met droogte een echte bosbrand uitbreekt. Misschien nuttig, maar mooi is anders en het stinkt behoorlijk.
We brengen een dagje in de buurt van Albany door. Allerlei verlaten stranden en rotsen in zee zijn te bekijken. Bij Salmon Hole zien we inderdaad een knots van een zalm zwemmen. Bij de Blowholes horen we de golven bulderen.
Wel is nagenoeg de hele zuidelijke kust op dit stuk verbrand. Als hier de boel in de fik is gestoken is dit toch wel een beetje uit de hand gelopen. We komen een boswachter tegen die vertelt dat hier een storm met erg veel onweer langs de kust is getrokken van west naar oost. Op honderden plekken is  de bliksem ingeslagen en is brand ontstaan. De inslagen gingen door tot  Esperance 350 km verder. Daar zijn een boer en een paar Duitse backpackers omgekomen in een bosbrand.

Branden in de natuur hier zijn dus heel gewoon. De boswachter legt uit dat heel veel dieren de branden met gemak overleven. Veel kleinere beesten kruipen in de grond. Als ze dieper dan 10 cm zitten komt de brand er niet. De grotere beesten zoals kangoeroes springen weg. Zaden ontkiemen  meestal al na een paar dagen. Grotere bomen zijn geblakerd maar leven gewoon door.

Ik zie een boswachter in Nederland niet zo gauw een stuk van de Waterleidingduinen of van de Veluwe in de fik steken!

Australiers

Flipflops, sportbroek en T shirt dat dragen de mannen hier. Alleen als ze aan het werk zijn hebben ze stevige boots aan. Wat voor weer het is doet er niet toe. Regen, hitte, kou ze schijnen nergens iets van te merken. Ze gaan er vanuit  dat het altijd goed weer is.
Jonge vrouwen en meisjes in de grote stad dragen voordat ze dik worden korte broekjes of een rokje. Zelfbewust tonen ze zich en dat wordt door iedereen geaccepteerd.
Pubers ogen hier vrolijk, fris en sportief. Het is in Australie nu de week van de schoolreizen. Ze bevolken de vakantiecentra. Ze hebben zo te zien veel plezier met elkaar.
Bij het strand bivakkeren de surfers. Sportief, bruin, beetje hippieuiterlijk, vooral heel erg relaxt. Hun busjes staan met de achterklep naar zee gekeerd. Ze zitten urenlang met een biertje te kijken naar de laatste collega's die nog op het water zijn. En natuurlijk naar de ondergaande zon. Vannacht slapen in de bus en morgen ergens anders heen om te kijken of daar de golven beter zijn. Zo kan dat jaren door gaan.
Het bewoonde deel van Western Australia hier rond Perth ligt geografisch enorm geisoleerd. De andere grote steden in Australie liggen 3000 tot meer dan 4000 km verderop. En die kilometers zijn vooral leeg. Het buitenland is nog veel verder weg. Bali is dik vier uur vliegen. Bangkok ligt even ver weg als Antartica.
Het hebben van een goed humeur lijkt wel een nationale plicht. Vriendelijk zijn, zorgen dat niks een probleem is. Kalm en rustig gaat het leven hier z'n gang. Voor ons zijn ze alleraardigst. Voortdurend vragen mensen geïnteresseerd waar we van daan komen. Als je ergens wordt begroet met: "Hello Mate. What can I do for you?" dan is dat altijd leuk. Zonet krijgt Leonie een compliment omdat ik help de spullen in de tas te stoppen bij de supermarkt. We worden aan anderen voorgesteld met: "Here are two lovely people from the Netherlands". In zo'n omgeving ga je je vanzelf ook als Nederlandse hork beleefder en vriendelijker gedragen.
Je krijgt hier ook het gevoel dat de rest van de wereld emotioneel ver weg ligt. Bijna iedereen is hier blank. Steden als Melbourne en Sydney zijn veel meer muliticultureel. Er zijn wat Japanners en een enkele Indiër die hier rondreizen. Parijs ligt ver weg. Er is wel wat op TV te zien, maar alles gaat verder gewoon door. Het enige gesprek over Parijs dat we hebben gehad is met een Franse jongen die als ober werkte in een restaurant. Gelukkig was niemand die hij kende omgekomen. Hij was behoorlijk gechoqueerd, mogelijk nog meer omdat z'n omgeving hier dat niet zo was.
Wij voelen ons ook ver weg van Europa. Niet onprettig eigenlijk.