Leonie had uitgevonden dat Gregory Alan Isakov optrad op vrijdag in Seattle. In het Noorden van Seattle op Ballard Avenue in de Tractor Tavern, een zaaltje waar veel alt-country te horen is. Isakov hebben we een keertje eerder in Nederland gezien en dat beviel toen heel goed. Heel melodieus en stijlvol. We draaien zijn muziek ook thuis geregeld.
Dit keer trad hij op met een volledige band, inclusief violist en cellist. Wij waren veruit de oudsten onder het publiek. Een paar waren mogelijk net over de 40. Hip publiek: zwarte grote brillen; mutsjes en petjes die werden opgehouden; blote voeten in teenslippers, vrouwen met heel grote schoudertassen. Wel waren veel van de dames aan de mollige kant.
Het voorprogramma werd verzorgd door de groep Soundgarden. Dat beviel ons weinig. Opmerkelijk was de reactie van het publiek: dat negerde het optreden voor het grootste deel volledig. Iemand stond nog geen 2 meter voor de zangeres, met zijn rug naar haar gekeerd, heel gezellig met zijn vriendin te praten. Nou en dan ergeren we ons aan het geklets in Paradiso.
De 200 plus publiek kwam duidelijk voor Isakov. Ze kenden de nummers en juigden bij nieuwe nummers. Grappig om te merken dat context je beleving van de muziek beinvloed. In Nederland is Isakov iemand die alleen in Americana hoek bekend is en een stil 40+ publiek trekt. Hier is ie een popartiest die voor jongeren optreedt. De muziek was weer mooi. Leonie knapte helaas een beetje af, we waren nog maar 1 dag in Seattle en negen uur tijdsverschil overbrug je niet zomaar. Een veel te zwaar chocomoestoetje in de wijnbar een paar huizen verderop viel haar ook zwaar.
Isakov gaat steeds meer op Demien Rice lijken. Dezelfde bezetting met viool en cello, dezelfde vervormende microfoon, hetzelfde zacht en hard spelen. Alleen de operazangeres ontbrak nog.
Na afloop waren we heel snel weer terug met de nachtbus op een Senior Citizen kaartje (65+).
