Vier dagen in Toscane aan de kust

Het moderne campingleven. We zijn uiteraard fans van het programma “We zijn er bijna”. 

Waar we kamperen aan de kust in Toscane is een versie 2.0.

De camping is een en al schaduw door hoge pijnbomen. Een knots van een zwembad, en na een leuk wandelingetje door het bos is er een prachtig zandstrand met uitzicht op Sardinië in de verte.

Alle plaatsen zijn 100m2 en hebben aan drie kanten een heggetje. Keuze voor ons tentkampeerders is uit plaatsen waar een boom midden op de plek staat. Daar willen camperaars of caravanisten liever niet staan. Op deze camping met 400 plekken staan een stuk of 4 tenten. Een deel is caravans. De campers zijn hier ver in de meerderheid. Het overgrote deel van de gasten zijn oudere Duitse echtparen.

Zoveel campers hebben we nog nooit bij elkaar gezien. En wat voor campers! Naast ons staat een exemplaar van een merk dat begint bij € 180000. Een landyacht met ontspanningsruimte (slaapkamer) staat in de folder. Onze statent van € 300 steekt daar schril bij af. Wij zitten op onze stoeltjes naast onze tent, verder zit iedereen onder de soms gesloten voorluifel. Avonds gaat iedereen naar binnen. Iets verderop heeft iemand de hele plek belegd met een rubberen mat. Om hun domein te betreden moet je eerst op een deurmat je voeten vegen. Let wel we staan midden in een bos!

Ik dacht dat als je een camper bezit dat je dan op de meest romantische plekken gaat staan. Dat je je dan een zwervend bestaan kunt veroorloven. 

Niks van dat hier. Je stalt je huis op een veilige plek in het bos met 400 anderen. En gaat vervolgens binnen zitten. Trouwens iedereen gaat gewoon douchen en naar de WC in de toiletgebouwen van de camping. Wat je aan die douche en toilet in de camper hebt, weet ik niet.

Een weekje Toscane

We blijven drie dagen in Toscane in een Agriturismo, een herenhuis gebouwd voor een generaal een paar honderd jaar geleden. Het huis heeft een prachtige tuin en een vierkante toren.  Er zijn 4 appartementen van 90 m2 in de oude boerderijen eromheen. We slapen in een appartement dat even groot is als thuis. Een 4 sterren hotel met de hoogste waardering op Booking.com waar we ooit in geslapen hebben. Bovenop een heuvel met adembenemende uitzichten. Vanaf het enorme zwembad kijk je uit op San Gimignano met haar torens. Omdat we een dag van te voren boekten, kunnen we relatief goedkoop hier in. We vullen zo een gat in de kalender op.

40 jaar geleden waren we in Toscane op de fiets. Er is in de steden en dorpen niet veel veranderd. Alleen zijn er veel meer toeristen, het lijkt wel het honderdvoudige. Alle middenstanders in kleinere dorpen zoals Monteriggioni bestaan volledig door het toerisme. In deze tijd van het jaar komen ook veel Italianen hier op vakantie.Als we naar San Gimignano fietsen komen we wandelaars tegen die de Pelgrimsroute naar Rome lopen. Die zagen we 40 jaar geleden ook nog niet.

Soms is de drukte groot, maar de stemming blijft over het algemeen goed. Amsterdam maar dan zonder prostitutie en coffeeshops en Engelse jongeren. Wel veel dezelfde winkels alleen voor toeristen en je moet overal voor betalen om ergens binnen te komen. In een straatje in Florence stonden lange rijen om een broodje pens te kopen. We eten iets verder zoals velen uitstekend op een terras. 

Het bezoek aan San Gimignano was nostalgisch. Het blijft een mooi plaatsje. Op zondag aten we in Certaldo tussen de Italiaanse families op een terras. De Italianen weten wel hoe ze hun zondag moeten doorbrengen. De opa van de familie naast ons gaat met een zakje met truffels naar de keuken om die in het eten te laten verwerken. De meeste Italianen spreken alleen hun eigen taal. Dat leidt herhaaldelijk tot misverstanden. Wat voor koffie we ook vragen (zwart, eentje) we krijgen altijd 2 cappuccino's. Als Leonie op zoek gaat naar een flesje Suncream komt ze uiteindelijk in de ijssalon terecht.

Italie

 

Is dit de weg of een rivier of allebei tegelijk? We besloten een paar dagen op een naturistenterrein te gaan kamperen in de buurt van Bologna. We komen uit Zwitserland waar het regende en onderweg bleek de weersverwachting bij Bologna uitstekend. Als je van de snelweg komt naar de camping, moet je eerst 6 km heen, 6 km terug en dan nog eens 6 km heen. Je komt dan uit precies onder de snelweg waar je vandaan komt. Heel curieus. Daarna een stuk over deels grindwegen. Bloot lopen doe je zeker in Italië ergens ver weg van de bewoonde wereld. Lastig was het dat de weg opgebroken was en we over een grindpad werden gestuurd. Nog lastiger was de enorme hoosbui waar we verzeild in raakten. Lekker zo’n weersverwachting.

Aangekomen bij de camping bleken we niet naar binnen te mogen. Plek zat maar de beheerder had het te druk. We waren niet de enigen die voor de dichte deur stonden. Schelden in de stromende regen tegen een dichte deur is niet goed voor ons humeur.

Dus de berg weer af in omgekeerde volgorde. Inmiddels is er zoveel regen gevallen dat we blij zijn heelhuids door de stromen water van de berg te zijn afgedaald. Als we later op de TV zien hoe een dorp een paar honderd km verder totaal overstroomd is door de regenval, zijn we blij om even niet te kamperen.

Iets verder verblijven we in een echt Italiaanse Herberg. Een norse baas achter de toonbank, een dikke moeke met een probleemheup zijn de eigenaren. Heel grote kamers. we kijken uit op de bergen en op de snelwegen. Eentje gaat naar het noorden en ander naar her zuiden. Het is een tolweg met heel weinig uitgangen. Vanuit het dorp moet je 15 km rijden om erop te komen.

Het eten is geweldig lekker en ook nog geweldig goedkoop. Koffie 1.20 en de goedkoopste pizza 6.50. Niemand spreekt Engels. Leuke bediening. Toen we niet van die lastige buitenlanders bleken, werden baas en bazin een stuk aardiger. In veertig jaar is er niets veranderd.

Romantiek

 We maken een tocht via Duitsland en Italië naar Frankrijk. We hebben niets vastgelegd en hebben voornemens te kamperen met onze nieuwe tent met stahoogte. Met af en toe een hotel dat wel. Ik heb altijd een zwak voor de schilder Spitzweg gehad. Romantische plaatjes uit de negentiende eeuw. Helaas was het museum waar een van de schilderijen met de titel de Bücherwurm hangt, dicht op maandag. Dan maar naar de Romantische Strasse, een reeks stadjes in Beieren die er vaak al 800 jaar hetzelfde uitzien. Spitzweg heeft er vaak geschilderd. (Spitzweg was een multitalent, hij heeft ook een fameus recept voor kruidenthee gemaakt). Alle huizen zijn geweldig goed onderhouden en gemaakt voor de romantische toeristen echtparen. Jong maar ook ouder. Veelal Duits. Eerst bezoeken we Rothenburg ob der Tauber. Het summum van de romantiek.

Als we onze fietsen een paar dagen later midden in Dinkelsbühl neerzetten, staan daar nog een reeks zwarte elektrische fietsen die allemaal duurder zijn dan die van ons (en dat wil wat zeggen). Prachtig knusse en mooie gebouwen. Op en top onderhouden. Soms met zowel op eenhoog als op 2 hoog volgehangen met bloeiende geraniums. Ze zijn er trots op die Duitsers en terecht. Een stad als Dinkelsbuhl ziet er uit zoals Koning Charles bedoeld heeft. Tussen de middag zitten de terrassen vol met stellen die een flinke maaltijd verorberen. Tegen een schappelijke prijs. Een ouder echtpaar naast ons heeft elkaar kennelijk pas ontmoet en zit mekaar ongegeneerd af te lebberen. Soms is zelfs ons de romantiek teveel.