zaterdag, februari 24, 2024

Bruiloft 2: wachten, wachten, wachten



Na een enkele dagen verhuizen we een paar hotels verderop voor de bruiloft. De bruiloft is van Kat, een Amerikaanse, en Ash die uit Indie komt. Kat en Ash zijn onze beneden buren. Zij is de zus van Merritt, onze schoondochter.  Ash familie woont 5 uur rijden verderop in een klein dorp. Kat wordt geaccepteerd door de familie, maar er wordt wel een heel traditionele bruiloft gevierd. Het hele hotel is afgehuurd voor de bruiloft.

We hebben prachtige kleren aangemeten gekregen. Zo’n bruiloft duurt drie dagen. Daarna zijn er nog wat rituelen in het dorp waar de ouders wonen. Het hotel is met lampjes versierd. Heel sprookjesachtig met al die mooi verkleedde mensen. Geen alcohol, geen vlees en niemand rookt. Lieve mensen, maar een groot deel spreekt nauwelijks Engels.


Zo sta ik minuten lang schaapachtig in een kring te glimlachen met drie ooms van de bruidegom. Ik zeg wat en zij wat, maar we begrijpen elkaar niet. Aan een groepje nieuwsgierige tantes en andere dames probeer ik uit te leggen wat mijn relatie is tot de bruid.  Die is er eigenlijk niet. Nou ja, ze is de zus van de vrouw van mijn zoon. De bruiloft is een aaneenschakeling van rituelen. Op de eerste dag begint het met het smeren van kurkuma op de wangen en handen van de bruid en bruidegom. We hebben die dag een gele sjaal om. De tweede dag een groen sjaal en net vest.




Voor de hollanders is het moeilijk te accepteren dat alles te laat gebeurd en uit wordt gesteld. Als gezegd wordt dat het volgende programmapunt over 5 a 10 min begint, begint t zeker niet over 5 a 10 min. Ook niet over een half uur, maar eerder over 2 of 3 uur.  

Op een gegeven moment krijg ik te horen dat als foto’s genomen zijn van het echtpaar, zij wat makkelijker kleren kunnen aantrekken. Dan gaan we eten en vervolgens worden de ringen gewisseld. Een paar gewone opmerkingen, maar dan wel om 1 uur snachts. Dat ringen wisselen bleek 3 uur later te zijn. Het valt moeilijk te doorgronden hoe het een en ander werkt. Een van de andere gasten legt me uit dat de priester heeft bepaald dat het trouwen niet voor half een mag plaats vinden. Iets met de stand van de maan en de sterren. 


Als er wat gebeurd is het prachtig en heel kleurrijk. En dansen kunnen ze ook. De intocht van de familie is lawaaiig en feestelijk. De bruidegom wordt op een kar getrokken door paarden voorafgegaan door de dansende familie. Voorop rijdt een truck met enorme geluidsboxen. Vooral de tantes en de moeder willen graag met me dansen.

Leuk om te zien dat Eli en Bo op de kar meerijden. Wij zijn een bijzondere  familie voor die IndiĆ«rs. Bo wordt door alle vrouwen over zijn rooie haar geaaid. Met die vriendelijk oom willen ze wel op de foto. De vrouwen kijken met een lichte vertedering hoe Leonie en ik met elkaar omgaan. Verschillende vrouwen vertellen aan Leonie dat ze ons een leuk stel vinden. Bijna had ik ook wat rituelen mogen uitvoeren, waarbij de familie van de bruid geaccepteerd wordt door de bruidegom. Op het laatst blijk ik het toch niet te kunnen doen omdat ik te oud ben.


Een oudere mag een jongere de voeten niet (symbolisch) wassen. Dus werd een Belgische vriend gevraagd, die het met plezier deed. Gelukkig ziet hij er enorm jong uit voor zijn leeftijd. Hij is bijna 15 jaar ouder dan de bruidegom. Hij dee t met verve met een zakdoekje op zijn hoofd.

Geen opmerkingen: