Eten met lef

Gelunched in restaurant Arrels in de oude binnenstad van Sagunto. Smalle straatjes waar de autospiegels bijna aan twee kanten tegen de huizen aan schuren. Mooi heel oud gebouw. We eten de simpelste lunch.   Het begint met een kaasbitterbal van blauwe kaas uit de streek. De kaas is uitgeroepen tot de beste blauwe kaas ter wereld. Ik heb het gevoel dat de ober ook nog wel de koe weet aan te wijzen waar de melk vandaan komt. De lekkerste bitterbal ooit.

Gevolgd door iets dat er uit ziet als feestelijk toetje. Minitieus opgemaakte groenten en fruit op een creme met amandelmeel. We krijgen de opdracht om alles door elkaar te husselen. Bijna zonde. We proeven allerlei zuur en zoete smaken door elkaar heen en na elkaar.

Volgende gerecht is een vlan met selderij, geschaafde kaas en een jus van groenten. Curieus.  Nog nooit zoiets gegeten. In de paar lepeltjes jus moeten kilo’s groenten verwerkt zijn. De vlan is ook heel intens. Net of je vloeibare selderij eet. 

Hoofdgerecht was voor mij een 14 uur gegaard stuk varkensspek met krokante korst en calvados jus. Heerlijk korst en goed dat ik van vet hou.

Voor de anderen tonijnwang. Die moest met een lepel gegeten worden. Leonie vond het net vlees. 

 

Tot slot het toetje. Een bolletje met aubergine en daarbij ijs van tijm. Een heel dubbel gerecht. Visueel lijkt het een zoet toetje. De smaak echter is iets wat je verwacht bij een warm gerecht. Elke hap was lekker en vreemd. Zou Blumenthal niet misstaan.

Chef is de nog jonge Vicky Sevilla. Sinds 2 jaar heeft het restaurant een michelin ster. Nou mevrouw Sevilla heeft lef!

Hotel Baru

De muren kraken.  Zoals op een houten schip. Geheimzinnig. Het lijkt alsof er iemand boven ons loopt. Maar we zitten hier 3 hoog pal onder het dak. Zijn het de dakpannen die uitzetten in de zon? Geen idee.

Omdat met Jago’s verjaardag het nogal druk bij hun in huis is, zijn we een paar dagen naar een hotel verderop aan de kust. Afgezien van de branding en dat gekraak is het hier heel stil. We krijgen een upgrade naar wat de bruidssuite blijkt te zijn. Driehoog  75 m2 met over de hele breedte een balkon met uitzicht op zee. Aparte woonkamer, inloopkast. Het bed is 2.5 bij 3 meter. Beter geschikt voor een orgie dan voor een huwelijksnacht. We voelen ons verwend. 

Het zwembad is open en ziet er heel aantrekkelijk uit, maar is zo koud dat Leonie met haar surfpak aan het zwemmen is. 

Het enige nadeel is wel dat ik mijn balkon niet meer af kom de hele dag. Vanochtend zagen we dolfijnen (Leonie zei walvissen) vanaf ons balkon.

Het is verbazend hoe weinig mensen hier zijn. 20 graden, zonnig, strand en lekker eten. Waar zijn die pensionados?

Op wandeltocht

Merritt heeft voor de verjaardag van Jago een mooi groot huis gehuurd in het binnenland. Hij wordt 40. We logeren er met Jago, Merritt, Eli en Bo. En Kat de zus van Merritt en Filemon de beste vriend van Jago. Het huis is groot en toch knus. 4 slaapkamers met 4 badkamers. De houtkachel stast de hele dag aan. Ik blijk een soort kookdienst te hebben. Leuk! Er wordt gewandeld. Al bij het eerste tochtje blijk ik niet zo goed mee te kunnen komen.

Door glaucoom kan ik de dieptes minder goed zien. Dat maakt bij steil klimwerk mij behoorlijk onzeker. En klimwerk dat is het wel. Met de grote tocht een dag later gaan Leonie en ik niet mee. Wel ontmoeten we elkaar na afloop bij het stuwmeer. De kleinkinderen hebben de tocht goed volbracht waarbij ze toch 500 meter om hoog moesten. Al is Eli wat te snel een berg afgelopen en daarna gerold. Hij rolde voorbij een verbaasd kijkende paddestoelenplukker. Eli kon zich met zijn voeten afremmen. Daarna stak hij zij duim op naar de paddestoelenplukker ten teken dat alles ok was. 

Zwemmen in een ijskoud meer? Geen probleem voor Jago, Eli en Bo. Leonie had er wel flinke sommen geld voor uitgeloofd. 

Los Amantes de Teruel

Spanje is meer dan op het strand zitten en Paella eten. We logeren een paar dagen in het Paradores de Teruel. Een ouderwets maar heerlijk hotel. Rustig en bedaagd. Op een paar fransen na zijn het alleen maar Spaanse gasten. Lunch na 14:00 en diner na 20:30.

Teruel ligt in een provincie die het minst bewoond wordt van Spanje. De laatste 50 jaar is de helft van de bevolking vertrokken. 

Teruel is een stadje wat meer in het op 900 meter hoogte, dus wat kouder. Kerken met vierkante torens gaan terug tot de tiende eeuw. Teruel is beroemd om een liefdespaar uit de twaalfde eeuw. Hier bekender dan Heloise en Abelard of Romeo en Julia. Zij liggen gemummificeerd naast elkaar in een mausoleum. De beelden op hun graf houden elkaars hand vast. Er is een fabelachtig mooie kerk naast het mausoleum. Het geeft een dubbel gevoel. Deze geliefden hebben elkaar nooit gekregen. Pas in het graf zijn ze verenigd. Bij het graf zien we twee Spaanse mannen. Ze zijn geëmotioneerd, maar durven elkaars hand niet vast te houden.

Het meest gefotografeerde beeld is een heel klein beeldje van een stier op een enorme sokkel. Het doet me sterk aan streetart Frankey denken. 

We wandelen ook rond in een dorp 25 km verderop.Albarracin. Soms wel het mooiste dorp van Spanje genoemd. Prachtig. Mooie knusse straatjes. Heel goed onderhouden huizen. Er zijn 20 hotels in het dorp. In deze verlaten streek is dit dorp gered door het toerisme.

Met familie aan het spaanse strand

Jago is verhuisd naar Canet d’en Berenguer, een plaatsje 30 kilometer ten Noorden van Valencia. Een ingeslapen dorp met honderden niet bewoonde vakantiehuizen. Ze hebben deze plaats gekozen om de school voor de kinderen. Ze hebben eerst 6 scholen bezocht in Valencia en omgeving. Deze internationale school beviel het best. Ze wonen nu tijdelijk in een appartement bovenin een knalgeel gebouw. Knotsgroot dakterras met uitzicht op tennisbanen, zwembad, de vlakke natuur en op een  honderd meter de zee. De paar mensen die in de buurt wonen zijn allemaal Spaans. Geen Hollanders of Engelsen. Die zitten ergens anders. 

We hebben dus een strandvakantie, maar dan met familie. Ons plan om ook naar Valenciastad te gaan ging niet door vanwege de overstromingen. De ramp is vooral ten zuiden van Valencia geweest.  Wij hebben er weinig van gemerkt. Er stond veel wind dat wel en een tafel is van het terras gewaaid. We merken het vooral indirect. Er zijn nog alleen grote autos te huur, de kleine zijn uitverkocht. In het restaurant legt iemand uit dat niet al het personeel is verschenen. Ook wij kregen een Spaanse alarmmelding op de telefoon. De ramp was toen al 6 uur aan de gang. Incompetent bestuur heeft het laten sloffen. In Nederland geeft het KNMI een code rood af en dat is t. Hier wordt een code rood voorgesteld door de weermannen en vervolgens gaat de politiek 12 uur overwegen of het wel erg genoeg is. Geven ze eerst een persconferentie dat t wel meevalt, waarna ze tot 6 uur gaan lunchen.

Een dag later en wij hadden middenin de stad in een hotel gezeten. Jago had net nog wat bij de Ikea gehaald. Tijdens de ramp stond die 1.5 meter onder water en was de garage helemaal vol gelopen.  De kleinkinderen waren op vakantiekamp in de buurt de week ervoor.

Het is voor een groot deel toeval of je door zo’n ramp getroffen wordt.