Spanje is meer dan op het strand zitten en Paella eten. We logeren een paar dagen in het Paradores de Teruel. Een ouderwets maar heerlijk hotel. Rustig en bedaagd. Op een paar fransen na zijn het alleen maar Spaanse gasten. Lunch na 14:00 en diner na 20:30.
Teruel ligt in een provincie die het minst bewoond wordt van Spanje. De laatste 50 jaar is de helft van de bevolking vertrokken.
Teruel is een stadje wat meer in het op 900 meter hoogte, dus wat kouder. Kerken met vierkante torens gaan terug tot de tiende eeuw. Teruel is beroemd om een liefdespaar uit de twaalfde eeuw. Hier bekender dan Heloise en Abelard of Romeo en Julia. Zij liggen gemummificeerd naast elkaar in een mausoleum. De beelden op hun graf houden elkaars hand vast. Er is een fabelachtig mooie kerk naast het mausoleum. Het geeft een dubbel gevoel. Deze geliefden hebben elkaar nooit gekregen. Pas in het graf zijn ze verenigd. Bij het graf zien we twee Spaanse mannen. Ze zijn geëmotioneerd, maar durven elkaars hand niet vast te houden.
Het meest gefotografeerde beeld is een heel klein beeldje van een stier op een enorme sokkel. Het doet me sterk aan streetart Frankey denken.
We wandelen ook rond in een dorp 25 km verderop.Albarracin. Soms wel het mooiste dorp van Spanje genoemd. Prachtig. Mooie knusse straatjes. Heel goed onderhouden huizen. Er zijn 20 hotels in het dorp. In deze verlaten streek is dit dorp gered door het toerisme.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten