Wave Rock

We zijn onderweg terug naar Perth. We waren in Albany aan de zuidkust. Mooie rotsen enorme stranden. Ruige kusten en kalme baaien. En wat helemaal lekker is geen vliegen! Hier willen we nog wel eens een paar maanden terug komen als we gepensioneerd zijn. Soms komt het nieuws heel dicht bij. Vorige week is een jongen uit Canada in Albany door een golf van een rots geslagen. Toen we 5 dagen later bij dezelfde rotsen een kijkje namen,zagen we zijn broer en een vriend met zwemvesten aan de zee af turen.
In het binnenland zijn we naar de Wave Rock wezen kijken. Om daar te komen moet je toch wel een 600 km omrijden. Waverock is een rots in de vorm van een enorme golf. Honderd meter lang en tientallen meters hoog. Freaky ding.
Hier in Albany zitten we in een soort Centerparkshuisje maar dan wel uit de jaren 50. Muren van ongesorteerd rode steen, bruine fineer overal, tegeltjes met afbeeldingen van pepermolens e.d.
Je komt op zo´n reis in allerlei huisjes en slaapplekken. Onderweg zaten we in Toodyay (spreek uit 2J) in een motelhuisje achter een oud hotel annex pub. Alles was gloednieuw en ongebruikt. We hadden 600 kilometer gereden en we lagen om 10 uur in bed te slapen. Toen ging het brandalarm af. Althans om de paar minuten hoorde je een korte snerpende piep. Nou daar wordt je wel wakker van. Kennelijk was de batterij leeg. Met halsbrekende toeren de batterij eruit gehaald. Blijkt dat ding ook nog aan het elektriciteitsnet te zitten, dus de piep ging gewoon door. Toch maar aangekleed en naar de pub. Ze zouden iemand sturen. 10 minuten later kwam er een oudere meneer met een trap en een nieuwe batterij. Er was echter een probleem. Hij was straalbezopen uit het cafe geplukt! Al eens een tomeloos dronken iemand op een huishoudtrap zien klimmen. Het was niet om aan te zien. We dachten elk moment dat hij eraf zou vallen. Uiteindelijk zijn we maar buiten gaan afwachten hoe het afliep. Na 10 minuten had hij de batterij verwisseld.
Morgen vliegen we vanaf Perth via Auckland naar Tonga. We zijn benieuwd!

Foto's Australie

Het lukte vandaag voor het eerst weer eens om foto's goed op het net te zetten.
In een gehucht van niks aan de kust Kalbarri, blijken maar liefst 4 plekken te zijn waar je kan internetten. Hier zelfs gewoon met de laptop. Helaas zijn hier geen fietsen te huren. Terwijl ze nog wel een fietspad van kilometers door de duinen hebben.
Als je hier in de goeie tijd van het jaar bent juni - augustus, kan je hier vanaf de rotsen de walvissen gewoon voorbij zien zwemmen.
De "grote" attractie van Kalbarri is het voeren van de Pelikanen. Daar komen tientalle toeristen op af. Jammer genoeg is er de laatste weken te veel met snelle boten en jetskis gevaren en dat heeft de pelikanen afgeschrokken. Vandaag was er voor het eerst sinds 2 weken weer een (1) pelikaan. En die was nog driekwart tam ook.

Autorijden en aussie wave

Inmiddels met de auto op weg naar het Noorden. Echt hard door rijden en langs de grote toeristische atracties. Complicatie was dat het Pasen is en mooi weer en nog eens een schoolvakantie op de koop toe. Alle hotels huisjes en zo zijn maanden van te voren gereserveerd. Lastig om een slaapplek te vinden. Onderweg slapen we o.a. in een hokje op een aftandse camping achter een roadhouse. s avonds springen de grote kangeroes zo voorbij!

Eerst naar de Pinnacles, een heel raar natuurverschijnsel van pilaren in een woestijnlandschap. Daarna door naar een plaatsje vlak bij Monkey Mia. Daar de tent opgezet in de storm. Poeh, de grond was een soort beton, en dat met onze alluminium haringen. Er brak ook nog een tentstok. Wel goed geslapen in ons tentje ondanks de storm. In Monkey Mia komen dolfijnen al 40 jaar elke dag naar het strand. Ze blijken echt te reageren als je met ze praat. Heel ontroerend en lang niet de toerist ripoff die we ons eerst hadden voorgesteld.

Onderweg nog naar het rare natuurverschijnsel de stromatolieten geweest. Sinds ik 2 jaar geleden in Australie het boek van Bill Bryson over Australie las, wilde ik dit graag zien. stromatolieten zijn eencelligen die in Hamelin Bay leven. Het ziet er uit als oninteressante steen waar af en toe een luchtbubbel uit komt. Het bijzondere eraan is dat dit een soort restant is van eencelligen zoals die een paar miljard jaar geleden op aarde leefden. Doordat in deze baai bepaalde omstandigheden heersten kon het hier overleven.

We gaan nu weer naar het zuiden en waarschijnlijk wat meer het binnenland in.

Tragisch is dat door het grote aantal vliegen (wap wap met het handje hele dag, de aussie wave) we ons steeds meer als amerikaanse toeristen gedragen. Effe de auto uit, sprintje naar het uitzicht, foto en hup weer in de auto en verder met de airco aan.

Fremantle

We zijn naar het zuidelijkste puntje gefietst. De volgende dag met de bus terug naar Perth. Half zes op en vlak na zes uur de fietsen onderin de bus proppen. Gaat eigenlijk wel makkelijk. Alleen overstappen van de ene naar de ander bus in 2 minuten vergt vooral van Leonie flink wat inspanning. Echt zwaar tillen en bukken zit er nog niet in voor mij, sinds de val op mijn stuitje. Vanaf Perth naar Fremantle gefietst, lekker stuk, heel heet, onderweg even in zee afkoelen bij de zeil club waar we heel goed konden douchen. Freemantle is een leuk en nogal artistiek plaatsje. Hier en daar hoor je muziek op straat, en er zijn uitzonderlijk veel terrassen in het stadje. We zitten in een hotelkamer die lijkt op een kamer in een frans dorphotel, alles is wat oud en aftands, het raam gaat niet meer open en zo. Het bed rijdt op wieltjes door de kamer. Even afzetten en hup je ligt zo aan de andere kant.
Het hotel heeft een geweldig door bomen overdekt terras, waar ze heel veel bier op de tap blijken te hebben. En ook nog eens heel lekker eten. Hoeven we niet zo ver te lopen na een paar pints!

Kaap Leeuwin

We zijn nu gearriveerd in Augusta vlak bij Cape Leeuwin.
Dat is het meest zuidelijke puntje, waar 2 oceanen elkaar ontmoeten. Volgens de Lonely Planet gids is dit een van de slechts 4 punten op aarde waar dat gebeurt. 2 andere kan ik wel bedenken maar de vierde niet.
Kamperen zat er even niet in na mijn val. Al gaat het een stuk beter. Zeker het fietsen. 10 % omhoog komen we wel weer op. Daarboven moet ik afstappen. Leonie is natuurlijk weer het sterkste, maar ja dat is iets waar ik me na die jaren wel bij neer heb gelegd. 26 jaar geleden fietste ze me tot mijn verbijstering eraf toen we de Appenijnen overstaken.
Dus geen kamperen maar wel mooie slaapplekken. De laatste 2 nachten hebben we doorgebracht in een 8 persoonsvilla, midden in een bos, totaal verlaten van de wereld. Buiten wc en bad en douche, wasmachine (heel handig) afwasmachine enz enz. Een salelietschotel van 2 meter (!) bleek niet aangesloten. Dus allebei weer een boek uitgelezen. Gelukkig bleek er 5 km verderop een roadhouse met Bottleshop en winkeltje. Dus kon ik heerlijk aan het werk aan het grote fornuis. Vooral het enorme stuk grond om de villa met half verbrande bomen was indrukwekkend. Foto's volgen nog, lukt nu niet om ze op het net te zetten.
We gaan zo naar een Backpackers hotel. Soort jeugdherberg. Zag er erg stil uit. Met uitzicht over de grote rivier en de stille oceaan.
Overmorgen gaan we met de bus (6.20 in de ochtend) terug naar Perth. De fietsen kunnen kennelijk gewoon mee, ook al moeten we een paar keer overstappen.
We hebben nog nooit door een gebied gefietst waar de kans op bosbranden zo groot is als hier. De bewoners zijn er volledig aan gewend. Verzamelplaatsen voor als het gaat fikken en zo. Een aantal keren hebben we door stukken bos gereden waar dit jaar het bos in brand had gestaan. De geur van verbrand hout hing er nog.

Perfect hallelujah

Muziek dat heb je ook hier in Australie. Een paar dagen geleden belanden we op een openlucht popconcert voor een paar duizend mensen. Het concert werd geopend door zo'n echte burgemeester die alle plaatselijke sponsors opnoemde. Toen we er heen fietsten woei het Leonard Cohen nummer Hallelujah ons tegemoet. Het bleek niet eens zo slecht gezonden te worden door een jongen die eruit zag als een echte surfer: blond, korte broek, geen schoenen aan.
Was weer eens een andere uitvoering dan John Cale, Buckley of Brian Webb.

Shoulder or no shoulder that is .....

We hebben een paar dagen flink gefietst met heel mooi en warm weer. Hele stukken konden we over fiets/ wandelpaden fietsen dwars door duingebied. Mooi allemaal, strand na strand.
Maar dan kom je als fietser na het fietspad weer op de grote weg uit. Als de weg veel shoulder heeft (links van de streep veel ruimte), is het redelijk makkelijk fietsen, maar als de weg geen shoulder heeft, kan het behoorlijk lastig worden. Auto's rijden ook over een 2 baans weg al gauw 110 of meer per uur. Ook drie dubbele vrachtauto's. Als die langs je stuiven is het heel onplezierig fietsen.
We hebben nu een cottage met uitzicht op zee in Prevelly, en dat is weer vlak bij Margaret River.
We zijn hier een paar gebleven omdat ik een op mijn stuitje ben gevallen. Het gaat nu wel weer, maar gisteren kon ik helemaal niet fietsen. Ach dat krijg je als straf als je na een dag hard fietsen na een flink biertje nog even al fotograferend rotsen wil beklimmen.
Wat gedwongen rust dus. Niet zo erg omdat we vlak naast de dorpwinkel en een heel goed restaurant (reuze pizza's, maar ook eend en heel goede vis) zitten. En we hebben natuurlijk dat prachtige uitzicht.
De golven zijn hier meters hoog. Volgens de krant de hoogste van heel Australie. Magnifiek.
Net zijn we naar Margaret River gefietst waar we nu in het internet cafe zitten. Daar zitten trouwens nog enkele tientallen andere mensen. Net onze eerste (levende) kangaroes gezien. Sprongen zo bij het fietspad weg. En als je er hier eentje ziet dan zien je er meteen een hele hoop.
We zitten hier echt down under. Niet alleen het water in het gootsteenputje draait de andere kant op. Ook de zon. Zeg ik tegen Leonie, jammer dat we de zon niet in zee zien zakken vanavond, hij gaat onder achter die rotsen daar. Ja zegt ze jammer. Maar een half uurtje later zien we de zon toch in zee onder gaan. Dat ding draait hier gewoon precies ondersom.

No problem

Hier in Australië kan als je iets vraagt het altijd wel geregeld worden. Stel je een vraag dan krijg je als antwoord: no problem (mate). Zo gaat dat in Australië. Een heel ontspannen en makkelijk land. Donderdag 2 dagen geleden zijn we aangekomen in Perth. Een merkwaardig vermoeiende reis. Voor de start een uurtje moeten wachten tot de laatste passagiers binnen waren. We vlogen met Thai airlines, met zo’n oude Boeing. Bij de start was er vlak naast ons een enorm lawaai te horen. Overal piepen en kraken als er turbulente was. Na aankomst eerst maar wat geslapen, vervolgens de stad in. We zitten midden in Perth centrum, in een hotel dat vol zit met rugby spelers. Lekkere plek, met winkels en lekkere restaurants om de hoek.

Gisteren de fietsen opgehaald waar we 2 weken op gaan fietsen. Ze zien er goed uit, onze tassen passen erop en we kregen er een mooie voortas bij. Vandaag op de fiets naar het strand. Dat is een kilometer op 15. Op en af dat wel. Het fietsen ging goed. Heel hoge golven. Van Leonie mocht ik er niet in. Zij werd natuurlijk weer geheel onderste boven gegooid, en werd behoorlijk ontkleed op het strand geworpen. Omgekleed en gedoucht bij de zeilvereniging (alleen voor leden).

Morgen vertrekken we met de fiets met de trein 200 kilometer naar het zuiden. Vandaar gaan we een aantal dagen fietsen. Nog geen idee hoelang het zal worden. Om te beginnen lekker langs de kust.

Er zijn maar weinig treinen die hier rijden. Onze trein rijdt maar 2 keer per dag. Het grootste deel van het openbaar vervoer is met de bus. Gisteren zijn we bij 4 loketten geweest voordat we een kaartje konden krijgen voor onze fiets. Als je weet hoe het werkt en waar het is, is het heel gemakkelijk. Als je het niet weet is het heel lastig om daar achter te komen.

Fietsen in Bangkok

Vandaag gefietst in Bangkok. Een door Amazing Bangkok Cyclist

(ABC) georganiseerde tocht. We waren met 12 deelnemers. Was gezellig. Wie zijn er ook zo gek om op de fiets te stappen in Bangkok? Natuurlijk allemaal Nederlanders. Degene die het organiseert en die waanzinnig goed de weg weet te vinden is trouwens ook een Hollander: Michael.

Dwars door de stad, door smalle stegen, over stoepen, tegen het verkeer in. Ook over een markt waar je alles wat leeft kan kopen. Kippen, ganzen, allerlei soorten fruit en groenten.

Daarna de rivier over met zo’n longtailboat en verder over betonnen paadjes met haakse bochten tussen de huizen en groente tuinen door. Bordje gebakken rijst en groeten gegeten.

Veel plezier gehad en veel gezien. Het zeker niet gezond om door deze stinkstad te fietsen, maar aan de overkant van de rivier is het heel fris en stil op vogelgeluiden na dan.

Leonie heeft nog een varaan gezien, maar toen ik op de plek arriveerde was het beest verdwenen. Een beetje Hollandse dag dus, wel met een internationaal tintje. “s ochtends Engels ontbijt (met spek, tomaat en ei), tussen de middag thais eten en vanavond met Jago Spaanse Tapas. Tapas die precies zo smaken als in Spanje!

Morgen vertrekken we naar Australië. Het vliegtuig gaat heel laat tegen twaalf uur. We blijven dan ‘s middags lekker bij het zwembad hangen en gaan na het eten naar het vliegveld. Naar Perth is het slechts 2 uur tijdsverschil en dik 6 uur vliegen. Wel zagen we dat het nu 40 graden is daar in Perth. Hier in Bangkok is het een stuk aangenamer dik 30 graden en droog.

Natuurlijk zijn we hier weer veel te kort gebleven. Maar we zijn wel nieuwsgierig naar het volgende continent. En ach we komen hier gauw weer terug.

Bangkok

We zijn gearriveerd in Bangkok. Naar Schiphol gebracht door Beyke en in Bangkok afgehaald door Jago. Rustige vlucht via Kopenhagen met allemaal heel rustige Denen in het vliegtuig. We vlogen met SAS, luxe plekken bij de nooduitgang. We konden heerlijk de benen strekken. Over de breedte van de stoelen hebben we sinds een jaar wel wat klachten. Omdat de stoelen niet smaller zijn geworden, moet het ergens anders aan liggen.

Lekker vertrouwd met Jago. Gisteren heerlijk Thais gegeten in de open lucht. Zeer luxe hotel. Met een gratis upgrade zitten we nu in een kamer op de vijftiende verdieping. Een kamer met kunstige schuifwanden tussen de badkamer en de kamer die van alle gemakken (nuttige en heel onnuttige) voorzien is: een schoenborstel, badolie in een stenen potje, een visje voor in bad dat piept als je erin knijpt, condooms, een laarzenlepel, tijgerbalsem, 2 handdouches en een regendouche enz.

Jago en Leonie sporten in de uitgebreide sportschool van het hotel. Morgen zal ik er ook aan moeten geloven.

Prima begin van de reis. Net wezen ontbijten in een van die idioot grote winkelcentra waar je dwaalt langs talloze nagenoeg lege winkels waar je alle dure merken kan kopen. Op de vijfde verdieping zijn Ferraris, Lamborginis en Spykers te koop. Het is kennelijk niet de bedoeling om zo maar een proefritje te maken. Het is er wel heerlijk koel binnen.

Het is weer een beetje thuiskomen hier in Bangkok, het voelt heel vertrouwd om weer met Jago lekker bij het zwembad te liggen.