donderdag, februari 21, 2008

Don't come over for lunch


We hebben het voornemen om onze ijskast voor een behoorlijk deel leeg te eten. Gisterenavond werd dat Gumbo met vuile rijst. We aten met nicht Rahja net over uit Z-Amerika en met zoon Beyke. Gumbo is een gerecht uit de Cajun keuken in Louisiana met New Orleans als centrum. Een soort Franse keuken maar dan met Amerikaanse ingredienten. Gumbo is op basis van een aangebrande roux waarbij je een halfuurtje moet roeren in een mengsel van vet en meel, tot je een donderbruine roux krijgt. In New Orleans gooien ze van alles wat voor de hand ligt in de Gumbo, maar in ieder geval ocra, kip en scherpe (andouille) worst. Krokodil kan er ook in. En laat ik nu ook nog een stukje krokodil in de koelkast hebben liggen. Gekocht bij de groothandel samen met wat stukken wild. Men zegt dat krokodil (het staartstuk wordt gegeten) naar kip smaakt. Nou dat bleek ook te kloppen. Het verschil tussen kip en krokodil was nauwelijks te proeven. Volgende keer maar weer gewoon met kip bereiden.
Mag dat krokodil eten? Het is afvalvlees van de tasjesindustrie. Ik mag aannemen dat een krokodil een beter leven heeft dan een doorsnee kip die hier per kilo verkocht wordt voor een paar euro. Cajun is trouwens ook muziek: vrolijk, met accordeon en fiddle en er wordt op een onverstaanbare manier Frans gezongen.
Het zijn natuurlijk veel ergere eetgewoontes. Ze kunnen er ook wat van in Azie. Op Tonga blijken ze niet alleen een grote hekel aan honden te hebben. Ze stoppen ze ook in de kookpot als er geen kip of varken voorhanden is. Dat is misschien ook een reden dat honden mensen zo agressief kunnen benaderen. We zullen honden zoveel mogelijk vermijden, zowel op de buitenweg als we er rondfietsen als in de kookpot. Hond schijnt in ieder geval heel anders dan kip te smaken.
John Taskett schrijft in een blog over Tonga dat hij door Mau gebeld wordt:
"Don't come over for lunch, the dog we planned to eat has run off. We are looking for it."

Geen gevaarlijke hond

Vandaag ben ik voor het laatst naar mijn werk gefietst. Helaas ben ik die vervelende hond weer niet tegen gekomen. Dus geen chaser kunnen gebruiken. Ik zat er mee in de aanslag maar geen hond die ik tegenkwam.
Het was bijzonder mijn laatste werkdag, heerlijk Mousaka gegeten dat wel.
Nu wordt het even afkikken.

zondag, februari 17, 2008

Kerrville en de muziek


We zijn vanmiddag naar een mooi huisconcert geweest in Vlierden (dat is in brabant) bij Hans en Loes.

Het concert was van Slaid Cleaves. Zijn sidekick en degene die het voorprogramma verzorgde was Michael O’Conner. Dit was hun twaalfde en laatste optreden in Nederland. Michael (een klein dikkertje) was snipverkouden maar had wel de hele week de koffers van Slaid moeten dragen. Slaid moest met krukken lopen vanwege een ontsteking aan zijn achillespees. Het leven van muziekanten gaat meestal niet over rozen. Gelukkig leidt dat wel vaak tot heel mooie liedjes.

Slaid zal waarschijnlijk ook optreden op het Kerrville Folk Festival waar wij heen gaan op onze reis eind mei. Kerrville ligt in Texas. Het festival duurt maar liefst drie weken. Een weekje zullen we daarvan wel meemaken. Wie er verder op het festival optreed is nog niet bekend. We zien in ieder geval Eric Taylor optreden. Eric woont in Weimar in Texas. Door hem en zijn vriendin Suzan zijn we ook thuis uitgenodigd. Hij schijnt heel goed te kunnen koken.

Eric heeft o.a. een nummer geschreven dat tot mijn top 10 favourite nummers behoort: Dean Moriarty. Een nummer dat een soort vervolg is op On the road van Jack Kerouac.

In Texas gaan we natuurlijk ook naar de muziekstad Austin. Van Texas rijden we als het goed is met de auto naar het noorden, via Nashville naar Chicago. Daar nemen we het vliegtuig naar huis, en zullen we eindigen met de Blues.

maandag, februari 11, 2008

Treasure Island


We gaan op onze reis o.a. naar Samoa. Bovenop Mount Vaea, een berg op een van de eilanden liggen Rober Louis Stevenson en zijn vrouw Fanny begraven. Een bezoek aan het graf is een van de redenen (er zijn er meer) om eens naar Samoa te gaan. Stevenson heeft veel geschreven, maar is beroemd geworden met een aantal boeken: Travels with a Donkey in the Cévennes. Treasure Island, The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde

Zijn voetreis in Frankrijk (met slaapzak) is een van de eerste beschreven kampeer trektochten. Leden van de Partij van de Dieren kunnen dit verhaal beter niet lezen. Treasure Island is altijd een van mijn lievelingsboeken geweest.

Soms loopt werk en hobby door elkaar. Twee weken geleden wilde ik het kaartje dat in Treasure Island staat nog eens zien. In Google Books is het mogelijk om specifiek naar boeken te zoeken. Toen ik Treasure Island opzocht in Google Books vond ik maar liefst 399 edities. Echter eentje was slechts beschikbaar in “full view”. De rest was allemaal niet volledig zichtbaar en copyright beschermd. In de enige uitgave in “full view” stond het kaartje niet.

Als je naar Wikipedia gaat of gewoon naar Google, zie je dat er talloze exemplaren in full text beschikbaar zijn op het internet. Ook de fameuze tekening is makkelijk te vinden. Enig onderzoek met andere auteurs namen leert dat heel veel boeken waar allang geen copyright op rust en die al jaren op het internet te lezen zijn, niet in Google Books voorkomen.

Dus Google Books even gemaild. “Have you sold your soul to the commercial bookseller?” Ik kreeg prompt een mailtje terug van Tom van het Google Books Search Team. Mij werd duidelijk dat alleen informatie van booksellers, libraries enzovoort in Google Books zijn opgenomen. Van collega Geke weet ik inmiddels dat de mensen van Project Gutenberg die gratis boeken online zetten, voor de start van Google Books voor de lunch waren uitgenodigd. Na de start heeft Google Books geen contact meer met Gutenberg gehad. Zo te zien zijn geen van de boeken opgenomen in Books. Het is dus kennelijk een weloverwogen strategie van Google Books om dit soort vrije literatuur niet op te nemen.

Dus zoek je een gratis boek, zoek niet in Google Books!

Hondenafweerapparaat (Dogchaser)


Zaterdag hebben we bij de Vakantiefietser ons een Dogchaser aangeschaft. Het is een grijs apparaat met een batterij erin. Druk je op een knopje dan komt er een hoog frequent geluid uit. Dit is door mensen niet te horen, maar door honden (en katten) wel. Het geluid is zo hard (135 dB) dat honden er door afgeschrikt worden. In de handleiding wordt er wel voor gewaarschuwd dat “bij dove honden blijft uiteraard effect afwezig”.

Ook is leuk: "dat de hond blaffend of grommend op u afkomt betekent niet altijd dat hij u wil aanvallen. Hij kan u willen verjagen of zijn baas waarschuwen. Kwispelt de hond, dan wil hij waarschijnlijk alleen maar spelen."

We hopen dat we met zo'n apparaat ons wat gemakkelijker voelen als we in Samoa en Tonga fietsen.

Morgen gaat Leonie de dogchaser uitproberen. Zij fietst elke dag naar haar werk in het AMC. We zijn benieuwd.

zaterdag, februari 02, 2008

Foto's

Ik zie nu links onze foto's.
(Voorlopig een paar foto's die we zouden hebben kunnen nemen)

kaart van onze tocht

Een kaart van onze tocht is te zien op de eerste link. Soms raakt google maps een beetje in de war als je een reis rond de wereld maakt!

Weer op reis!

Op 28 februari gaan we weer op reis. Eerst een paar dagen naar Jago in Bangkok. Vervolgens naar Perth in Australie. In Australie fietsen we een paar weken langs de kust en huren we nog een weekje een auto.
Na Australie gaan we via Auckland voor een weekje naar Tonga. Daarna 2 weken naar Samoa.
Dan vliegen we door via Los Angeles naar San Francisco.
In de USA blijven we 2 maanden! Eerst een paar weken fietsen in Californie. Daarna met de auto door zoveel mogelijk mooie parken naar Texas. In Texas gaan we naar het Kerrville Folk Festival.
Uiteindelijk vliegen we terug vanaf Chicago op 23 juni.
In eerste instantie waren we van plan om onze ligfietsen mee te nemen. Na rijp beraad hebben we besloten dit niet te doen. Het is erg omslachtig om de dozen ook op plekken waar we niet fietsen steeds te moeten meeslepen. Op Samoa willen we graag fietsen, maar een groot probleem is dat fietsers en wandelaars worden aangevallen door groepen honden. Op verschillende plekken op het net wordt daarvoor gewaarschuwd. In het enige verhaal over fietsen op Samoa dat ik kon vinden wordt een van de fietsers gebeten door een hond. Niet erg hoopgevend. Met een ligfiets op zo´n eiland rond fietsen dat zagen we daarna niet meer zo zitten.
Nu huren we in Perth voor een paar weken fietsen. In Tonga en Samoa huren we ook fietsen. Dat zullen wel krikkemikkige fietsen zijn. Maar ach zo groot zijn die eilanden nu ook weer niet.
In San Francisco willen we proberen fietsen te kopen voor een tocht van een paar weken. Die kunnen we dan daarna eventueel achterop (?) mee kunnen op de auto die we huren.