Vancouver Island: zeehonden en elanden

 De paar wegen die er zijn op Vancouver Island zijn heel druk. Buiten de wegen is het stil en verlaten. Het eiland is 500 km lang en 100 breed. Er wonen driekwart miljoen mensen. De helft in Victoria in het zuiden. We hebben een paar dagen een huisje aan een binnenzee in Sooke. De mevrouw van de Bed en Breakfast heeft het bungalowtje net laten opknappen. Overgenomen van een echtpaar dat er 25 jaar in de vakanties had gewoond. Ze glimlacht voortdurend, maar of ze veel zin in gasten heeft betwijfelen we. Later blijkt dat ze de B&B net te koop heeft gezet. Naar het huisje loopt een steile trap van 50 treden.

Nog nooit zo'n plek meegemaakt zeggen we tegen elkaar. Als het huisje in Europa stond, zou ik er meteen een bod op doen. Alles is perfect geregeld in het huisje. Je kan er zo een tijd in wonen. Open haard, TV, knusse huiskamer, slaapkamer met uitzicht op zee. Alle snufjes zijn aanwezig, er is zelfs een centrale stofzuiger installatie.

In de prachtige baai is het een keer per dag eb. Driekwart van de tijd is het hoog water. Bij eb loopt de baai voor een groot deel leeg. En wordt van hel blauw, groen door de waterplanten die droog komen.

's Avonds zien we vanuit de Jacusi zeehonden zwemmen en op de stijger klimmen. Een paar jongen worden nog door de moeders gevoed. Honderden ganzen zwemmen voorbij. Soms met wel 50 in een rechte streep achter elkaar.

's Morgens staan we vroeg op om naar het sporten op TV te kijken. Het is hier 9 uur eerder. Voetbal en de tour zijn te zien. Wimbledon zit op betaal TV en kijken we via VPN op de computer.
Buiten lopen niet de beren die er vaak schijnen te zijn. Wel zit er een eland in het gras voor het huisje.