We hebben een paar dagen flink gefietst met heel mooi en warm weer. Hele stukken konden we over fiets/ wandelpaden fietsen dwars door duingebied. Mooi allemaal, strand na strand.
Maar dan kom je als fietser na het fietspad weer op de grote weg uit. Als de weg veel shoulder heeft (links van de streep veel ruimte), is het redelijk makkelijk fietsen, maar als de weg geen shoulder heeft, kan het behoorlijk lastig worden. Auto's rijden ook over een 2 baans weg al gauw 110 of meer per uur. Ook drie dubbele vrachtauto's. Als die langs je stuiven is het heel onplezierig fietsen.
We hebben nu een cottage met uitzicht op zee in Prevelly, en dat is weer vlak bij Margaret River.
We zijn hier een paar gebleven omdat ik een op mijn stuitje ben gevallen. Het gaat nu wel weer, maar gisteren kon ik helemaal niet fietsen. Ach dat krijg je als straf als je na een dag hard fietsen na een flink biertje nog even al fotograferend rotsen wil beklimmen.
Wat gedwongen rust dus. Niet zo erg omdat we vlak naast de dorpwinkel en een heel goed restaurant (reuze pizza's, maar ook eend en heel goede vis) zitten. En we hebben natuurlijk dat prachtige uitzicht.
De golven zijn hier meters hoog. Volgens de krant de hoogste van heel Australie. Magnifiek.
Net zijn we naar Margaret River gefietst waar we nu in het internet cafe zitten. Daar zitten trouwens nog enkele tientallen andere mensen. Net onze eerste (levende) kangaroes gezien. Sprongen zo bij het fietspad weg. En als je er hier eentje ziet dan zien je er meteen een hele hoop.
We zitten hier echt down under. Niet alleen het water in het gootsteenputje draait de andere kant op. Ook de zon. Zeg ik tegen Leonie, jammer dat we de zon niet in zee zien zakken vanavond, hij gaat onder achter die rotsen daar. Ja zegt ze jammer. Maar een half uurtje later zien we de zon toch in zee onder gaan. Dat ding draait hier gewoon precies ondersom.
