Het is een wonder dat Leonie met me op reis blijft gaan. Na een nacht vliegen komen we bij ons hotel in Perth. De meneer achter de balie kijkt verbaasd als we inchecken. Hij kan onze boeking niet vinden. Terwijl ik wel een mooi papier met de data van booking.com kan overhandigen. Blijkt dat ik dit hotel op die data in 2016 heb geboekt! Tegen een lage prijs zonder annuleringsmogelijkheid. Tot overmaat van ramp blijkt het hotel op 1 kamer na te zijn volgeboekt (later begrijpen we dat dit komt door een AC/DC concert verderop in de stad). Dat wordt dokken in dit commerciële land. Na wat geschipper krijgen we nog wat van de prijs af. Bellen met booking.com zorgt dat het bedrag wordt teruggestort. Als ik data blijf verhaspelen moet Leonie me maar onder curatele stellen.
De volgende dag maken we een lekkere fietstocht langs de 2 grote rivieren van Perth. Het water is een beetje brak. Het grootste deel gaat over mooie strakke fietspaden. Halverwege ben ik mijn fitbandje Loop verloren. Een stuk terugfietsen en in de berm zoeken levert niks op.
Probeer nooit met de Australiers gelijk op te eten. We trekken met de auto naar het zuiden en bekijken steeds de plekken aan de kust. In een vakantiedorp aan zee wordt door honderden mensen gegeten. Op zaterdag ga je met je familie naar het strand en vervolgens uitgebreid eten. Bij een leuk restaurant poogde ik een enorme burger en friet te verorberen, met bijpassend lokaal gebrouwen bier. Leonie at inktvis. Ik kreeg het met moeite naar binnen. Iedereen om ons heen at dergelijke porties. Aan de tafel naast ons speelde een echtpaar de Grand Boufe na. Mosselen, oesters, pasta. Zij dronk door elkaar heen witte wijn en corona's. Zij at de spaghetti op een manier die we nog nooit gezien hadden. Ze pakte wat slierten met haar vork, deed haar hoofd achterover en liet zo de slierten naar binnen glijden. Mogelijk was dit erotiserend voor haar man.
De straf volgt snel na de zonde. Na dit eten liep ik een enorme voedselvergiftiging op. De nacht erna was mijn gehele maag-darmstelsel volledig leeg. Goed dat je lichaam zo reageert, maar het blijft klote. Verpleegkundige Leonie is natuurlijk geweldig, aardig maar ook doortastend. Zij is ook ziek geworden, gelukkig wat minder erg dan ik.We sliepen in een hotelkamer achter een kroeg. Lawaaiig, alles bruin, tralies en geen uitzicht. Beetje te goedkope keuze hier (75 euro!). Raadselachtig hoe ze aan een goede beoordeling zijn gekomen.
Vandaag blijk ik mijn tandenborstel te hebben vergeten in het vorige hotel. Met boodschappen doen viel bij de kassa mijn verlovingsring van mijn vinger. Gelukkig zag een cassierre hem liggen. Dat doet 2 dagen niet eten met je.
