Twee dagen geleden staat een stuk in een Balinese krant over de nieuwe geautomatiseerde douane controle. Die zou alle problemen oplossen. Dat is de droom zullen we maar zeggen. De daad is heel anders. We staan bij de paspoortcontrole een uur in de rij. Dit is de tweede van de drie controles. Naast ons is een rij van zeker 50 elektronische dubbele  scan zuilen met poortjes. De bedoeling is dat je bij de eerste zuil de QR code van de betaling van je visum laat zien en bij de tweede je paspoort. In het uur dat we staan te wachten zie ik een (1) jongen de scanner passeren. De tweede scanner lukt hem niet. Hij moet door personeel gered worden. 

Na een uur is Leonie aan de beurt. Het duurt echter nog wel 20 min voordat haar controle afgerond is. Iets kan niet gescaned worden. Een chef met bevoegdheden wordt er uiteindelijk bijgehaald. Bij Leonie, die helemaal niet tegen wachten kan, komt het stoom dan uit de oren. Iemand doodslaan deed ze niet gelukkig.

Ik neem het mezelf wat kwalijk dat ik zo slecht voorbereid hier arriveer. Gelukkig hebben we net genoeg Thaise Baht om de visa te betalen. Balinese logica: je hebt geen visum nodig, maar je moet er wel voor betalen. 

Uitgeput van de reis hangen we een dagje heerlijk op het strand van het hotel. Het hotel is prachtig, vanuit bed kunnen we de zee zien. 

Op het strand voltrekt zich een andere balinese logica: als je het niet ziet is het er niet. Zeewier is in grote hoeveelheden aangespoeld met het zeewier ook allerlei plastic. Drie tuinmannen zij de hele dag bezig om gaten te graven en daar dan het zeewier met het plastic in te gooien. Ze passen hun werktempo aan zodat ze niet te vroeg klaar zijn. 

Gisterenavond toch nog op het strand kunnen eten. Op weg in het halfdonker in de onoverzichtelijke tuin van het hotel, loop ik een trapje af zo een vijver in. Met mijn nette broek en schoenen. Kniehoog nat. Wel gelachen.

Het eten was een aangename verrassing. Het was heel lekker, pittig en goed gekruid. Dat belooft wat de komende week.

Weer op herhaling in Bangkok

 

Tjonge wat is dat Bangkok opeens goedgeorganiseerd en vooral schoon! Als je uit het vieze Delhi komt, ziet alles er schoon uit. Als je een week lang beleefde, soms zelfs wat verlegen mensen om je heen hebt gehad is het wel even wennen in een hotel in Bangkok te zitten tussen de Chinezen. 

De straten worden duidelijk beter schoongehouden. Wel is het nog even druk. En er zijn minder gele taxi’s. Veel mensen laten zich nu met uber en zo vervoeren.

We zijn in de buurt waar Jago heeft gewoond. Een licht sentimentele trip. We brengen de was naar het vertrouwde adres. Nog steeds 100 baht per kilo. Het Japanse eethuis is verdwenen, maar Cabbage en Condoms bestaat nog. We sturen Jago wat foto’s op. We weten niet of dit onze laatste keer Bangkok is.

Bij het ontbijt zitten vier chinese jongens naast ons. Ze hebben alle vier een wijd zittende broek bedrukt met olifanten aan. Verderop zit een man en die heeft een soort Mao broekpak aan, wit bedrukt met dezelfde olifanten.

De broeken zijn enorm populair. Ook jurken kom je tegen. De dracht schijnt te herleiden te zijn tot die van Thaise vissers die makkelijke kleding droegen. Het vreemde is nu dat een groot deel van deze broeken niet uit Thailand komen, maar uit andere landen vooral uit China. Dat zegt het ministerie voor Toerisme van Thailand.

Ik stel me zo voor dat een groep Italiaanse toeristen zich een echte Volendammer vissersbroek laat aanmeten, waar bij thuiskomst “ made in Italy” in blijkt te staan.

Ons zwembad is op 10 hoog, boven op een winkelcentrum. Heel mooie tuin met palmbomen, met tennisbanen, golfoefenbaan en idioot mooi uitzicht. Het zwembad is beter te beschrijven als dobberbad. De Chinezen spelen een middagje strand. Kinderen zitten volledig gekleed in het bad, de ouders smeren, nou ja spuiten de niet bedekte delen in met factor 40 plus.

Ze gaan zo het bad in. Niemand doucht vooraf. Leonie kan met zwembril op onder het zwemmen niets zien door het troebele water. Is allemaal wel gezellig, als je accepteert dat je niet kan zwemmen. Ik ben van nature meer een dobberaar, anderen hebben daar meer moeite mee.

Criminal

Even het blog bijwerken. Ik heb een uurtje over op het vliegveld in Bangkok. Inloggen op de gratis wifi van het vliegveld is zo voor mekaar. En dan verschijnt dit beeld. 

Kennelijk doe ik iets ergs. De koning voor domoor uitgemaakt, of Leonie in een mooie pose in bikini op het strand. Geen idee.