Als je door Amerika reist en niet kampeert, kom je bijna elke avond in een Motel terecht. Soms in toeristische streken moet je van te voren reserveren, maar verder is dat buiten het seizoen niet nodig. Wel is het handig om even van te voren te reserveren omdat je dan korting krijgt, en vergeet de aaa (anwb korting ook niet). De kwaliteit valt over het algemeen wel mee. Ruime kamers, behoorlijk geluiddicht, redelijke bedden, meestal gratis internet.
Wat er buiten de kamers te zien is, is meestal verbazend lelijk en saai. Buitenzitten is er niet bij. Iedereen kijkt uit op een tochtig parkeerterrein. Het is vaker gezegd, Amerikanen zitten het liefste binnen.
Na een aantal weken reizen gaan de Motels soms licht op onze zenuwen werken. Vooral kleine ergernissen kunnen dan flink irriteren. Een deur die niet open gaat met je kaartje (ligt altijd aan de magnetische dingen in je portemonnee), een douche die niet warm te krijgen is, een kamer waarbij je op een trappenhuis uitkijkt; de schoonmaak die zich meldt als je op de WC zit; continental breakfast (slappe koffie, oude taartjes, weken oude bagels) enz. Eten doe je noodgedwongen bij de Diner naast het Motel. Real American Food, nou dan weet je het wel. Vet, veel en zout.
Gelukkig zijn er ook de meevallers. Lekker kunnen zwemmen ook al ligt er sneeuw buiten; uitzicht op een balkonnetje; een woonkamer, een keuken erbij. Vaak zijn de mensen erg aardig en behulpzaam. In een Best Western (een franchise keten) kregen we het beste eten van de hele reis. Daar was in de keuken een fantastische kok verzeild geraakt. De meneer naast ons vroeg of hij de kok apart een fooi mocht geven.
Motels zijn niet duur. De concurentie tussen de motelketens is moordend. Begint er een met gratis wifi, dan heeft na een jaar iedereen gratis internet. Heeft er een continental breakfast dan kan je dat bij de anderen binnenkort ook krijgen. Staat er ergens een motel van een grote keten, dan kom je binnen een paar kilometer een paar andere van de concurrentie tegen. Was het maar zo dat ze ten behoeve van de buitenlanders gingen concurreren op uitzicht en tuin.
PS: ik kon geen enkele foto van een motel vinden. Tot nu toe hebben we die helemaal niet gefotografeerd. Dus maar een foto van onderweg. Hier hield de weg eigenlijk op, via een grindweggetje ga je kronkelend 500 meter omlaag.
