Ooit ergens in 1985 (30 jaar geleden) kocht ik een fles wijn bij Pasteuning. Het was een Jago wijn uit Italië. De fles heeft jarenlang liggen verstoffen onderop het wijnrek. Van het voorjaar hebben we bedacht dat we onze oude wijnen maar eens op moeten drinken. Sommige wijnen bleken nog te drinken, andere wijnen helemaal niet. Azijn. En toen bleef er dus nog een fles over: de Jago wijn.
Nu met kerst in Bangkok heeft Jago (1 jaar ouder) de Jago wijn opengemaakt. Bij een stukje gegrild Australisch vlees en exotisch paddestoelensaus. We waren natuurlijk zeer benieuwd. De reservefles stond klaar voor het geval de wijn niet te drinken zou zijn.
Merkwaardig lekker zacht was de wijn. Uitstekend te drinken bij het eten. Zelden zo iets lekkers gedronken. Uniek. We mogen aannemen dat er niemand in de wereld deze dertig jaar oude wijn ooit heeft gedronken.
Ook om andere redenen een memorabele kerst. De eerste kerst met onze kleinzoon Eli. Een heel goede eter trouwens, zoals zijn vader en grootvader. We zijn nu zo vaak op bezoek geweest dat hij niet meer verbaasd opkijkt als we binnen komen. Hij begint zelfs aan mijn snor te wennen. Elke dag moet hij even heel voorzichtig mijn snor aanraken.
Na bijna een jaar heeft Eli zijn Nederlandse paspoort. Het kostte aardig wat moeite om dit voor elkaar te krijgen. Amerikanen doen er niet zo moeilijk over. Zijn Amerikaans paspoort was zo geregeld. Eli heeft dus 2 nationaliteiten. Laat de PVV het niet horen. Handig voor later. We zijn benieuwd waar deze kleine Expat later gaat wonen.
