We zijn 2 dagen naar het Kerrville Folk Festival geweest. 2 nachten gekampeerd. De eerste dag viel wat tegen. Kon komen doordat we wat onwennig waren om weer zo tussen de mensen te zitten. Het was ook waanzinnig heet en na een verblijf in ruime motelkamers viel vooral het gebruik van de WC’s ons erg zwaar. Ik had de indruk dat ze door de organisatie in Woodstock voor een prikkie op de kop waren getikt en vervolgens al 37 jaar in gebruik waren.
Het slot optreden zaterdag van Jimmy Lafave maakte heel veel goed. Hij opende heel sterk en zong heel emotioneel. Hij zong heel ontspannen een thuiswedstrijd en praatte zowaar losjes uit de pols. Natuurlijk eindigde het met een half uurtje samenzang. Heerlijk. (Anthony zegt: “If you go to a Folkconcert, accept you are a sissy, so sing along)”
De tweede dag beviel ons veel beter. Eerst in de rivier gezwommen (en het bos maar als Restroom benut). Daarna naar de optredens van nieuwe artiesten. Er zat een mager mevrouwtje tussen, een lelijk meisje en ook een hele dik ventje in een soort onderbroek.
De optredens ’s avonds waren geweldig. Mooie opbouw. We hadden ook veel meer aanspraak en gezelligheid. Eliza Gilkyson zong op een nummer na alleen maar nieuwe nummers. Mooi!
Sara Hickman was grappig. “All our DNA gets mixed here” . En het was voor het eerst dat we meemaakten dat Tom Russell echt zijn best deed. Bij de prijsuitreiking voor de beste aankomende artiesten bleken zowel het magere mevrouwtje, als het lelijke meisje en de dikkerd in de prijzen te zijn gevallen. Weer een wijze les: laat je bij talent niet door het uiterlijk afleiden.
Gezellig was het ook tussen de ander kampeerders. Overal zitten mensen in groepjes samen muziek te maken. Knus en het is bijzondere van Kerrville. Veel artiesten die optreden blijven ook nog een paar dagen op de camping. Wij zijn maar een paar dagen geweest, maar Kerrville duurt maar liefst 16 dagen. We komen er donderdag nog even terug.
