Het eten is meer dan genoeg voor ons tweeen. Het blijft verbazen. De hoeveelheden die de Amerikanen naar binnen werken. Om ons heen worden enorme borden op tafel gezet die soms meer dan 10 cm hoog zijn opgeladen. Bij hun 4 grote eieren krijgen ze gebakken aardappels, worst, spek, wat gebakken groenten en brood. Stapels pannekoeken, drie dubbele broodjes. In gestaag tempo wordt er door de berg calorieen heen gewerkt. Het beetje wat over is gaat mee in een doosje.
Treurig is dat kinderen het voorbeeld wordt gegeven dat veel de norm is. "Are you full or do you want a dessert?" wordt gevraagd aan het eind van de maaltijd. Het is ook heel gewoon om een flinke hoeveelheid eten niet op te eten.
Merkwaardig is ook de hoeveelheid suiker die overal in verwerkt is. Bij een vleesrestaurant krijgen we vooraf een goed uitziend broodje met boter. Mierzoet met meer suiker dan cake. De pindakaas is vreselijk zoet. Plain yoghurt bevat suiker.
Dikkerds leveren hun dagelijkse inspanning door in de hitte te schuivelen tussen invalide parkeerplaats en diner of Walmarts. In die winkels voel ik me dun en zonder overgewicht.
In de grotere dorpen en steden tref je naast Walmarts e.d. standaardwinkels, de gezonde voedingswinkels. Met totaal andere produkten. Hele schappen gevuld met glutenvrije producten, zelf af te wegen noten, peperdure superfoods. Er lopen frisse, gezondogende jongeren en dertigers rond. Hier geen enkele dikkerd, ik ben de dikste in de hele winkel. Alles is wel peperduur. Er zijn ook bijpassende restaurants. Redelijk gezonde porties. Van de groenten, fruit en vlees krijg je te zien van welke boerderij dit afkomstig is. Van de vis welk schip het wanneer gevangen heeft. Gezond eten is een luxe produkt. Gezondheid dus ook.
