Do not take the glass please.

Hier in Fort Bragg is de grote toeristische attractie Glass Bay. In de jaren twintig werd het vuilnis van een groot deel van de gemeente op een strand in een baai gedumpt. Toen die vol was, werd een volgend strand volgestort. Dit ging door tot in de jaren zestig. Toen werd men zich zelfs hier bewust dat dit toch niet goed voor het milieu was. Later heeft men ijzer en andere metalen opgeruimd. Over bleef stukken glas die door de zee afgesleten werden en als gekleurde kiezelstenen achterbleven. Een strand vol wit, rood, blauw en groen.
Nu is er een groot parkeerterrein met toilethuis en een geasfalteerd wandelpad naar zee. Bij het pad staat een bord met uitleg. Daarop hangt ook een briefje: do not take the glass. Per dag komen in het hoogseizoen (nu) 1500 mensen naar het strand kijken. Het staat in elke folder. Als we op het strand komen zien we inderdaad tientalle toeristen rondscharrelen. Maar glas? Zoals op de foto's in de folder? Nou ja hier en daar een klein stukje wit of groen. Als ze het niet zou weten dan zou je er zo langs lopen. Iedereen is aan het graven en rommelen. Als ze iets groots vinden steken ze het triomfantelijk in hun zak. Kinderen lopen met emmertjes rond.
Al het rode en blauwe glas is inmiddels opgeraapt (of moet ik zeggen opgeruimd?). Enig hoofdrekenen levert op dat er toch wel per jaar een half miljoen stukjes glas worden meegenomen. Ze schijnen hier zelfs in de gemeente besproken te hebben om nieuw glas te dumpen en zo de attractie te handhaven.
De rotsen in zee hebben iets tijdloos. We zien een paar dikke zeehonden liggen die af en toe een flipper opsteken. Weinig toeristen hebben er oog voor.

Als we richting de lokale brouwerij lopen zien we bij het toiletgbouw twee gemengde rijen staan. Unisex WC's zoals overal in Californie zijn nadelig voor de man. Mannen die moeten plassen, staan tussen de vrouwen in de rij. Effe snel naar het urinoir is er niet meer bij.