Italie

 

Is dit de weg of een rivier of allebei tegelijk? We besloten een paar dagen op een naturistenterrein te gaan kamperen in de buurt van Bologna. We komen uit Zwitserland waar het regende en onderweg bleek de weersverwachting bij Bologna uitstekend. Als je van de snelweg komt naar de camping, moet je eerst 6 km heen, 6 km terug en dan nog eens 6 km heen. Je komt dan uit precies onder de snelweg waar je vandaan komt. Heel curieus. Daarna een stuk over deels grindwegen. Bloot lopen doe je zeker in Italië ergens ver weg van de bewoonde wereld. Lastig was het dat de weg opgebroken was en we over een grindpad werden gestuurd. Nog lastiger was de enorme hoosbui waar we verzeild in raakten. Lekker zo’n weersverwachting.

Aangekomen bij de camping bleken we niet naar binnen te mogen. Plek zat maar de beheerder had het te druk. We waren niet de enigen die voor de dichte deur stonden. Schelden in de stromende regen tegen een dichte deur is niet goed voor ons humeur.

Dus de berg weer af in omgekeerde volgorde. Inmiddels is er zoveel regen gevallen dat we blij zijn heelhuids door de stromen water van de berg te zijn afgedaald. Als we later op de TV zien hoe een dorp een paar honderd km verder totaal overstroomd is door de regenval, zijn we blij om even niet te kamperen.

Iets verder verblijven we in een echt Italiaanse Herberg. Een norse baas achter de toonbank, een dikke moeke met een probleemheup zijn de eigenaren. Heel grote kamers. we kijken uit op de bergen en op de snelwegen. Eentje gaat naar het noorden en ander naar her zuiden. Het is een tolweg met heel weinig uitgangen. Vanuit het dorp moet je 15 km rijden om erop te komen.

Het eten is geweldig lekker en ook nog geweldig goedkoop. Koffie 1.20 en de goedkoopste pizza 6.50. Niemand spreekt Engels. Leuke bediening. Toen we niet van die lastige buitenlanders bleken, werden baas en bazin een stuk aardiger. In veertig jaar is er niets veranderd.

Romantiek

 We maken een tocht via Duitsland en Italië naar Frankrijk. We hebben niets vastgelegd en hebben voornemens te kamperen met onze nieuwe tent met stahoogte. Met af en toe een hotel dat wel. Ik heb altijd een zwak voor de schilder Spitzweg gehad. Romantische plaatjes uit de negentiende eeuw. Helaas was het museum waar een van de schilderijen met de titel de Bücherwurm hangt, dicht op maandag. Dan maar naar de Romantische Strasse, een reeks stadjes in Beieren die er vaak al 800 jaar hetzelfde uitzien. Spitzweg heeft er vaak geschilderd. (Spitzweg was een multitalent, hij heeft ook een fameus recept voor kruidenthee gemaakt). Alle huizen zijn geweldig goed onderhouden en gemaakt voor de romantische toeristen echtparen. Jong maar ook ouder. Veelal Duits. Eerst bezoeken we Rothenburg ob der Tauber. Het summum van de romantiek.

Als we onze fietsen een paar dagen later midden in Dinkelsbühl neerzetten, staan daar nog een reeks zwarte elektrische fietsen die allemaal duurder zijn dan die van ons (en dat wil wat zeggen). Prachtig knusse en mooie gebouwen. Op en top onderhouden. Soms met zowel op eenhoog als op 2 hoog volgehangen met bloeiende geraniums. Ze zijn er trots op die Duitsers en terecht. Een stad als Dinkelsbuhl ziet er uit zoals Koning Charles bedoeld heeft. Tussen de middag zitten de terrassen vol met stellen die een flinke maaltijd verorberen. Tegen een schappelijke prijs. Een ouder echtpaar naast ons heeft elkaar kennelijk pas ontmoet en zit mekaar ongegeneerd af te lebberen. Soms is zelfs ons de romantiek teveel.