Overal liggen plassen. We krijgen een nogal merkwaardige indruk van Doha de hoofdstad van Qatar. Normaal regent het een cm of 6 per jaar. Dat is vannacht voor een groot deel gevallen. Dat ze er niet op rekenen dat het kan regenen, is te zien. Auto’s staan tot hun deuren in het water. We moeten soms 50 meter omlopen omdat we geen kaplaarzen aanhebben.
Het is heerlijk fris. Veel mensen hebben een winterjas aan. Koud is het niet, ik loop in een overhemd met korte mouwen.
We verblijven in een hotel in de oude stad. Oude stad moet je met een korreltje zand nemen. Voor de olie, 60 jaar geleden was het hier een arm vissersgehucht.
Lopen is een aparte ervaring. Paden in parken eindigen zomaar bij een hek. Stoepen zijn er soms wel en soms niet. Eigenaardig is het oversteken bij kruisingen. Auto’s rijden altijd door. Ook bij zebra’s. Als we zeker 5 minuten (en dat is lang!) hebben gewacht bij een voetgangerslicht steken we met een groep verzamelde toeristen toch maar over. Als we een kruising verder wel een groen licht krijgen blijken we 12 seconden de tijd te hebben om een 8 baans weg over te steken.
Het is hier Sim City. De wegen zijn tot ver in de woestijn aangelegd. De rest maakt een onaffe indruk. Een 20 verdiepingen hoog hotel, met daarnaast een stuk hobbellige woestijn waar auto’s kriskras geparkeerd staan. Tegenover ons hotel staat een hotel van 15 verdiepingen leeg. Het kantoorpand ernaast ook. Verderop een kale vlakte met dan opeens 4 kantoorpanden van 20 hoog die op niet meer dan een paar meter van elkaar staan.
In het centrum is de oude bazar, de Souq Waqif. Kleine straatjes, veel handelaren zijn dicht omdat het een vrije dag is en er ook weinig toeristen zijn in deze tijd van het jaar. Het is er een vriendelijke mix van toeristen en locale bevolking. Leuke niet opdringerige mensen. Alles is spik en span schoon. Voortdurend wordt er geveegd. Ons terras en de straat ervoor wordt zelfs gedweild. Personeel is hier niet zo erg duur.
Toeristen die maar een paar dagen blijven, zijn goed te herkennen, ze gebruiken hun telefoon niet. Wij ook niet buiten de wifi van het hotel. Een paar smsjes die ik kreeg toen ik de telefoon aanzette op het vliegveld, koste me 11 euro. De mededeling dat een sms 5 euro kost, kost kennelijk ook 5 euro. Geen Wifi op de terrassen.
Souq Waqif ziet er uit zoals in een Indiana Jones film.
Op het terras wordt mij gevraagd wat we eten. De man is hier de baas dus die besteld ook voor mevrouw. Leuk zo’n terras. Kan je iedereen ongegeneerd bestuderen. We zien sommige mensen wel 5 keer voorbij komen. Je moet goed kijken wie bij elkaar horen. Het kan best zijn dat de man 10 meter voor de vrouw loopt, en helemaal niets met elkaar te maken lijken te hebben. Vrouwen in een nikab hebben wel een iphone 11 in de hand en een Gucci tas aan de schouder. Mannen lopen soms hand in hand. Stellen vrijwel nooit. Een westers geklede vrouw herkent en begroet een oude vriendin, die een nikab draagt. Ons is het een raadsel hoe zij herkend wordt. Fotograferen van al die mensen zit er niet in. Dat heeft men liever niet.
Naast ons komen 2 vrouwen zitten, een met hoofddoek en een zonder. Druk in de weer met het afspelen van allerlei muziek op hun telefoon. Ze vinden het koud. Ondanks dat ze jassen aanhebben. Eentje heeft toch zelfs een bontkraag. Ze vragen aan de ober of hij de terrasverwarming aan wil zetten.
