donderdag, april 10, 2008

Samoa


Dinsdagavond vliegen we van Tonga naar Samoa. Het is niet zover, pakweg 900 kilometer. Anderhalf uur na vertrek landen we op maandagavond op Samoa. Omdat we de datumgrens zijn gepasseerd hebben we een hele dag gewonnen. In plaats van 11 uur eerder is het nu 13 uur later in Nederland. Zo nog een dag extra op reis!
We zijn meteen gecharmeerd van Samoa. Het vliegtuig rijdt tot 10 meter van het leuke gebouwtje met “international arrivals” erop. Alles ziet er fris en opgeknapt uit.
Tonga is een derde wereldland, Samoa kan je dat bijna niet meer noemen. Tot onze verbazing blijken alle auto’s lichten te hebben en is er overal straatverlichting.
We verblijven een paar dagen vlak bij de hoofdstad Apia in de Princess Tui Inn. Een door zeker 7 vrouwen gerund guesthouse. We hebben een kamertje zonder stoelen en tafel, maar wel met aircotje en prachtig uitzicht op zee. Heerlijk koel slapen! Er is een koude douche voor 4 kamers.
Fietsen blijken hier absoluut niet te huur. Dat wist ik al uit mail wisseling met het toeristenburo hier. Maar ja geloven deed ik het niet. Er gaan geruchten dat er een resort is dat fietsen verhuurd, maar niemand weet welke dat is. Morgen krijgen we een piepklein autootje en gaan we de eilanden rond.
Gisteren hebben we iets heel fouts gedaan en zijn ‘s middags bij de Macdonalds gaan eten. Er zaten alleen Somoanen (Samoarianen, Samoaisten?) te eten. Daarna goede koffie gehaald bij een Australies eethuis, daar bleken de witte mensen te zitten. Leonie nam een muffin bij de koffie. Het leuke meisje dat bediende vroeg of ik op dieet was omdat ik niks wilde eten. Gezellige mensen hier.
De mannen dragen hier merendeels een wikkelrok. Je ziet vaker een vrouw met een modieuse broek dan een man. Ook voor school dragen de jongens een verplichte rok. Ik zou er ook wel een aan willen, maar buiten dit land loop je er voor aap mee. We zijn er erover eens dat het wel iets voor zwager Ben is.

Wat is gevaarlijk?


Vliegen is zo gevaarlijk nog niet.
Maandag hebben we doorgebracht op een eilandje voor de kust bij Tonga. Op een paar zwijgzame Duitsers na waren we de enige gasten. In het restaurant, een soort piratenkantine boven het waren kregen we na 1 uur en 10 minuten ons bestelde eten. Ja, je moet je hier aan het tempo aanpassen. De dag ervoor hadden we honderden vissen boven het water zien vliegen. Hele scholen op de vlucht voor grotere vissen. Deze dinsdag was het weer een stuk slechter. Toen het weer dreigde om te slaan en er veel wind kwam opzetten, zorgde Leonie ervoor dat we snel naar het `vaste` land werden terug gebracht. Is dat gevaarlijk is een klein bootje over de hoge golven stampen?
’s Avonds in de taxi naar het vliegveld worden gereden door een hele dikke chauffeur en zijn dochter die de koffers helpt in en uitladen. Hij stapt zelf niet uit. We beseften dat zo’n taxiritje in het donker veel gevaarlijker is dan wat dan ook we op deze reis zullen meemaken. Ze rijden hier meestal 40 kilometer per uur. Dat vind onze chauffeur veel te langzaam. Hij haalt iedereen in, ook als dat niet kan. Tegenliggers moeten soms de berm in om ongelukken te voorkomen. Onze chauffeur maakt van elke weg een driebaansweg.