Voor ons verwende reizigers is een verblijf in een Japanse Herberg, een Ryokan toch iets totaal anders. Op het eiland Kyushu waar we nu met een autootje rondrijden zijn honderden van dergelijke herbergen. Meestal met een warme waterbron en baden.
Onze Ryokan is in Hytoyoshi ergens middenop het eiland bestaat al een jaar of 80. In de herberg loop je op slippers die je bij het betreden van een kamer weer uit doet. Voor de WC heb je speciale slippers. Onze kamer is enorm groot, belegd met matten, mooie schuifdeuren, alles is laag en op de grond. Onze tafel is 40 cm hoog. Daarop in een prachtige doos een theeservies met een soort zeewier thee. Onder tafel ligt een kleed met daaronder een elektrische mat die je verwarmt.
Als we gaan eten in het restaurant wordt de tafel in onze kamer opzij gezet en wordt een bed op de vloer opgemaakt. We slapen dus op de grond. Omdat we als buitenlanders de beste kamer van de Ryokan hebben gekregen, hoeven we geen wc of badkamer te delen. De andere kamers delen meestal de WC. Families slapen hier met 6 of 8 personen op een kamer. Natuurlijk op de grond. Ons uitzicht is prachtig over de rivier. Het glas in de ramen is gewapend met stalen draden. Omdat het hier een vulkaan gebied is. Regelmatig komen hier aardbevingen van boven de 6 voor. Verderop is een actieve vulkaan.
De meeste gasten in een Ryokan ontbijten en eten er ook. Ons avondeten bestond uit een reeks gerechten die in betrekkelijk hoog tempo werden geserveerd. Een van de prachtig geklede vrouwen die bedienden, sprak wat Engels en kon ons iets van het eten uitleggen. De sfeer was heel sereen. De tafel met aan weerszijden een kamerscherm zag er schitterend uit. De circa 10 amuses vooraf waren prachtig vormgegeven en opgediend. Een paar smaakten heerlijk, een paar waren wel erg glibberig en soppig. Op tafel waren voor ons elk twee stoofjes neergezet. Die na een minuut of wat (de soep) en na 20 minuten (de rijst) klaar waren.
We waren tijdens de maaltijd blij als we herkenden wat we aan het eten waren. Een tiental soorten vis en andere dingen uit het water. Een klein soort gegrilde forel was heel lekker. Maar wat te denken van iets dat toch erg op gefrituurde zeekomkommer leek?
Aten we nu een oester of een ander schelpdier? En het smaakte naar zee, maar wat zat erin?
Het ontbijt bestond ook uit allerlei hapjes. We werden er wat giechelig van. Ook hier herkenden we maar een paar dingen. Ik laat me er op voorstaan dat ik bijna alles eet. Maar opgedroogde warme pap met soyasaus? Drie soorten bewerkte lauwwarme vis? Flauwe komkommer aspic? Een soppige bal in een bruin soepje in een heel mooi kommetje? Daar hebben wij toch wat moeite mee.
Je moet je wel aan voor ons meestal onbekende regels houden in zo'n Japanse Herberg. Bij het avondeten zijn wij de enigen die in nette gewone kledij aan tafel zitten. Alle anderen zijn in kimono, jasje daarover en witte sokken. We hebben al moeite genoeg de eetstokjes juist te hanteren.
Bij het gebruik van de warme baden moet je je eerst volledig inzepen en wassen en dan mag je er pas in. De handdoek mag absoluut niet in aanraking met het bad komen. Het was wel enorm heet. Beetje te heet. De tweede keer ging wel een stuk beter.
Het is goed voor ons om in zo'n Ryokan eens uit onze comfortzone te komen! We staan nu in volledige Zen modus. Wat ons niet belette om na een stevige wandeling bij de Mc Donalds terecht gekomen.
