Taal

Vandaag op het postkantoor:

“Howda your mompel mompel”

“Yes we are tourist here”

“I o so. Inter ing. Aam the pastor”

“The pastor, nice to meet you” En we schudden elkaar de hand.

“We have a mompel nee the lake, rodeo and mompel, mompel”

“A pitty, we are just for a day here”

Opeens voel ik me weer meer in het buitenland de laatste week. Dat komt omdat ik de mensen niet versta. Leonie heeft er minder last van.

De mensen praten hier zoals pindaboer good old Jimmy Carter praat. De lippen bewegen niet, en er komt een vlak en zacht gemompel uit.

Gewoon je eten bestellen is al heel erg lastig. Een biertje, dan kan je kiezen uit 12 soorten waarvan ik meestal wel Heineken en Amstel versta, maar de rest niet. Je moet uit 6 soorten saus over je sla kiezen. Ik kies dan maar de enige die ik dacht te verstaan. Bij je vlees moet je kiezen tussen 4 soorten aardappelbereidingen. Helemaal lastig wordt het als ze op hun beurt mijn Engels niet blijken te verstaan. Ik voel me dan net alsof ik een biefstuk in Tjechie aan het bestellen ben.

Het is nauwelijks te geloven, maar er heerst hier een Oliecrisis. Een paar weken geleden zijn de benzineprijzen voor het eerst boven de 4 dollar per gallon gekomen. Nu zijn is de gemiddelde prijs in de USA ook de 4 dollar gepasseerd. In een gallon zit 4.5 liter. Per liter betalen ze hier nu pakweg een 60 eurocent. Dat is een derde van wat we in Europa betalen.

Elke dag stijgt de benzineprijs met een cent per dag. Weken achter elkaar werd er elke dag aandacht aan de oliecrisis besteed. Vandaag nog een hele pagina in de USA Today. Allerlei oplossingen worden genoemd. Om er een paar te noemen:

• De 10 urige werkdag, zodat je je werk kan doen in 4 dagen (“dat we daar niet eerder aan gedacht hebben”, roept de commentator van CNN).

• Zuinig rijden, de wereldkampioen zuinig rijden wordt geïnterviewd. Die rijdt in principe in zijn 4 en remt nooit.

• Een mevrouw vertelt dat ze op de fiets naar haar werk gaat en zo 40 dollar per week uitspaart. Wat voor slurpend monster ze thuis moet hebben staan wordt er niet bijvertelt.

De oliecrisis zien ze vooral als een financiele crisis. Over het milieu wordt niet gesproken. Dat is eerder een bijzaak. En natuurlijk wordt er niet gesproken over de totale afhankelijkheid van de auto. Buiten een paar grote steden, ben je zonder auto een paria. De hele infrastructuur is gebaseerd op het gebruik van de auto. Als de benzineprijzen stijgen naar Europees niveau dan zal dit vooral voor de armen dramatisch zijn.

Een paar dagen in een State Park

We zitten in een kamer in een Lodge in een State Park midden in de state Mississippi. Buitenlanders kennen ze eigenlijk niet. Het is hier 1200 km rijden naar de dichtsbijzijnde grens. In het State park is een meer daarom omheen loopt eens stukje van het water af een heel mooie asfaltweg. De kampeerplaatsen liggen midden in het bos, vaak met een prachtig uitzicht op het water. Ze bestaan uit een geasfalteerd oprijlaantje met een grote betonnen plaat. Op die plaat zet je de RV of grote caravan. Naast de plaat staat een houten tafel en een bbqplek. De plaatsen zijn voorzien van water, elektra en riolering. Op de camping is ook een stuk waar je wild kan kamperen. Dat zijn betonnen platen met alleen een waterkraan. Er kampeert niemand wild.

Er is een strandje waar je lekker kan zwemmen. Nog nooit hebben we in open water gezwommen dat zo warm is. Iedereen verplaatst zich op de camping met de auto. Gezinnen gaan van hun kampeerplek naar het strandje met de auto. Als ze willen vissen dan gaan ze naar de vissteiger met de auto. Wij zijn de enigen ouder dan 15 jaar die fietsen. Al met al kan je in 6 km rond het meertje fietsen.

Dikke auto

Door omstandigheden (zullen we maar zeggen) rijden wij in een SUV waar als we de fietsen en bagage eruit zouden halen, 8 zitplaatsen inzitten. Het ding is een groot genoegen, met allerlei luxe snufjes, zoals airco bij alle zitplaatsen, een kompas in de achteruitkijkspiegel en satelietradio met meer dan 200 zenders zonder reclame.

Leonie zou een asociale Zuidtrut worden gevonden als ze met dit gevaarte in Nederland zou rijden. In sommige steden zou ze misschien niet eens mogen parkeren. Hier is dat geheel anders. Als wij onze SUV bij de locale kruidenier parkeren zijn de meeste auto’s om ons heen nog een stuk groter. Op de camping heeft bijna iedereen een grotere auto.

Op de foto is te zien dat we nu naar het Noordwesten rijden.