Inmiddels met de auto op weg naar het Noorden. Echt hard door rijden en langs de grote toeristische atracties. Complicatie was dat het Pasen is en mooi weer en nog eens een schoolvakantie op de koop toe. Alle hotels huisjes en zo zijn maanden van te voren gereserveerd. Lastig om een slaapplek te vinden. Onderweg slapen we o.a. in een hokje op een aftandse camping achter een roadhouse. s avonds springen de grote kangeroes zo voorbij!
Eerst naar de Pinnacles, een heel raar natuurverschijnsel van pilaren in een woestijnlandschap. Daarna door naar een plaatsje vlak bij Monkey Mia. Daar de tent opgezet in de storm. Poeh, de grond was een soort beton, en dat met onze alluminium haringen. Er brak ook nog een tentstok. Wel goed geslapen in ons tentje ondanks de storm. In Monkey Mia komen dolfijnen al 40 jaar elke dag naar het strand. Ze blijken echt te reageren als je met ze praat. Heel ontroerend en lang niet de toerist ripoff die we ons eerst hadden voorgesteld.
Onderweg nog naar het rare natuurverschijnsel de stromatolieten geweest. Sinds ik 2 jaar geleden in Australie het boek van Bill Bryson over Australie las, wilde ik dit graag zien. stromatolieten zijn eencelligen die in Hamelin Bay leven. Het ziet er uit als oninteressante steen waar af en toe een luchtbubbel uit komt. Het bijzondere eraan is dat dit een soort restant is van eencelligen zoals die een paar miljard jaar geleden op aarde leefden. Doordat in deze baai bepaalde omstandigheden heersten kon het hier overleven.
We gaan nu weer naar het zuiden en waarschijnlijk wat meer het binnenland in.
Tragisch is dat door het grote aantal vliegen (wap wap met het handje hele dag, de aussie wave) we ons steeds meer als amerikaanse toeristen gedragen. Effe de auto uit, sprintje naar het uitzicht, foto en hup weer in de auto en verder met de airco aan.
