16 graden

Het is vanochtend 16 graden in Bangkok. Gisteren is er enorm veel regen gevallen. Er stond wel 30 cm regen op de snelweg. Het is toen flink afgekoeld. Vandaag is het lekker fris. Een rare gewaarwording om buiten te komen. Anders stap je de stroperige warmte in. Nu is het buiten aanmerkelijk kouder dan binnen.
Wij vinden het lekker fris, maar dat geldt niet voor de Thai. Velen hebben dikke truien aan. Eindelijk kunnen ze hun fleece kledij showen. Een dame in de Skytrain had een winterjas aan, een sjaal om en dikke wollen wanten. Ze kan zo het ijs op.
In de Skytrain heerst een behaaglijke temperatuur. Vreemd want normaal voelt het daar aan alsof je een ijskast binnenstapt.
16 graden komt hooguit een keer in de paar jaar voor. In het Noorden is het nog wat kouder. Er wordt wel meteen geklaagd dat we rekening moeten houden met extreem weer door de klimaatverandering. De Siberische kou trekt Zuid Azie in!
Net lees ik in het Parool dat het in Maastricht gisteren 16.2 graden was. Vanuit Maastricht gedacht even warm als hier. Vanuit hier gedacht even koud als hier.

Reumofands

Reumofands? Ik tracht de verkopers uit te leggen dat het voor Hollanders heel vreemd is om zo'n opschrift te zien. Dat lukt helemaal niet. In Terminal 21 is deze week de week van de fiets. Terminal 21 is een heel druk, eigenlijk best wel leuk winkelcentrum. Op de begane grond worden allerlei fietsen en vooral fiets acccesoires verkocht. Zelfs vouwfietsmerken Dahon en Brompton zijn vertegenwoordigd. Honderden helmen, duizenden lampjes. Er is een stalletje met fietskleding waar ze spotgoedkoop shirts verkopen. Dat blijken gewone t-shirts te zijn, maar dan van ademende stof, met achterop 3 zakken genaaid. Als de fiets wordt gepromoot zie ik dat altijd heel graag.
Uit wat er aangeboden wordt, kan je afleiden wat hier onder fietsen verstaan wordt. Racefietsen, met wielrenkleding en verlichting voor en achterop. Gewone fietsen met bagagedrager zie je niet. Ook geen elektrische fietsen.
Veel van de handelaren hebben allerlei goedkoop materiaal ingeslagen. Ik ben op zoek naar een spiegeltje voor op het stuur. Moet hier natuurlijk rechts op het stuur. Naast de spiegeltjes liggen bandenplaksets met als opschrift Reumofands. De rest van de spelling is wel juist. Pas in tweede instantie zie ik dat het verkeerd gespeld is. Mijn fantasie slaat op hol en zie een arme Chinese fabrikant 10000 bandenplaksets maken voor een actie van het Reumafonds. Door de foute spelling nemen ze het niet af en blijft hij er mee zitten. Als je zoekt op het net zie je dat bandenplaksets van het merk Reumofands worden verkocht op Chinese, Koreaanse en Russische sites. Vaak per 100 tegelijk. In het doosje zitten zelfs nog 2 ventielslangetjes. Wanneer heb ik die voor het laatst gebruikt?

Geluid

Ze kunnen er wat van die Vietnamezen. Lawaai, althans wat wij lawaai noemen. Zij schijnen er helemaal geen last van te hebben.
In het verkeer wordt flink getoeterd. Eigenlijk om alles. Als er ook maar iets beweegt dan wordt er getoeterd. Brommers in de verte, voetganger op de stoep, andere auto's die van links komen. Op zich niet zo erg als het rustig is op de weg, maar in Ho Chi Minh City rijden 3.500.000 brommers rond.
Als we op zaterdag op het strand willen eten, zit iedereen in de wind buiten vlak bij de muziek. Als de band weer begint te spelen is dat op Paradisosterkte. Je kan mekaar alleen verstaan als je zo hard mogelijk schreeuwt. We besluiten om toch maar ergens anders een rustiger plekje te zoeken. Een heel valse Karaoke een end verder is op zeker 200 meter te horen.
Een bezoek aan de kermis levert bijkans gescheurde trommelvliezen op. Elke attractie heeft een eigen geluidsinstallatie waarvan de knoppen volledig open staan. Praten is volstrekt onmogelijk. Zo druk is het er trouwens niet. De bezoekers vinden het wel leuk dat 2 van die toeristen er ook rondlopen.

Een fietstochtje in Vung Tau

 We verblijven in een hotel in Vung Tau. Een plaatsje aan de kust 100 km van Ho Chi Minh City. Het hotel probeert in alles een poepdure indruk te maken. Buiten staan mannetjes in een rood jasje met een tropenhelm op. Zij doen de deur voor je open. Binnenin een fontein, beelden, een monumentale trap, heel veel marmer, dikke tapijten, liften met koperen deuren. Namaak schilderijen van koninklijke taferelen.De kamers zijn groot ingericht met nagemaakt Engels 19 eeuws meubilair. Een inloopkast, koperen kranen, een houten bed voor 4 personen.
In het weekend is het hotel vol met Vietnamese werknemers van een of ander bedrijf. Daarna zijn er ook nog redelijk wat gasten. Zeker als je het vergelijkt met de andere hotels in de buurt. Veel Vietnamezen. Die vinden het heerlijk om het personeel te laten werken. West Europeanen brengen hun handdoek netjes terug. Oost Europeanen en Vietnamezen laten hun spullen liggen. Daar heb je personeel voor.

Als we een fietstochtje willen maken blijkt dat het hotel alleen brommers verhuurd. Het hoteil naast ons, heeft een paar tandems met een gebroken ketting. Verderop zien we ook tandems te huur maar de remmen werken niet en de zadels staan op kleuter hoogte.

Een paar mannen met brommers weten wel waar we goede fietsen kunnen huren. Binnen 5 minuten zijn we er. Jesus wat gaat zo' n brommer hard. Inderdaad een paar best aardige fietsen. 1 euro per uur, inclusief fooi aan de brommer annen. Het is heerlijk fietsen langs de kust. Een brede weg met nauwelijks verkeer, dat ook nog eens heel langzaam rijdt. Wel toetert iedereen. Zo wil ik wel een paar weken doorfietsen. Leonie niet. Ze heeft wat moeite met een helling van 6%. Het is dan ook heel warm.

Vietnam het 37 ste land waar ik fiets.

P

Welkom in Vietnam

 Bijna 2 uur zijn we bezig met ons visum. Op een toeristenvisum mag je maar 30 dagen in Thailand blijven. Wil je langer blijven dan moet je even naar het buitenland. Doing a visa run. Voor ons een alibi om weer eens een ander land te bezoeken. Vietnam.
Vietnam heeft de immigratie goed geregeld.  In het papieren tijdperk althans. Eerst lang in de rij staan en je spullen afgeven en dan  nog een uurtje geduldig wachten tot je wordt afgeroepen. Om je visum te krijgen moet je aan een meneer achter het loket inleveren: een paspoort, een pasfoto, een geprint en ingevuld formulier, een aanmeldingsbrief en 25 dollar contant. Ze hebben zelfs geen wisselgeld. Dus van 2 briefjes van 20 dollar krijg je niks terug. De aanmeldingsbrief krijg je het makkelijkst via internet. Je moet er wel 15 dollar voor betalen en in de brief worden ook anderen genoemd met paspoortnummer en al. Privacy bestaat niet in dit socialistische land.
Heb je een van de dingen niet dan ben je in de problemen.  Een hele Boeing vol toeristen wordt afgehandeld door 1 jonge beambte. Bij de paspoortcontrole zijn 10 loketten open. Even verderop zitten 3 hogere (?) douaniers achter een buro niks te doen.
Iemand laat op zijn Ipad de brief zien. Nee dat geldt niet. Zorg maar dat die eerst geprint wordt. Een jongen heeft geen contant geld. Er is een  ATM, maar om daar te komen moet je eerst met je visum de douane passeren! Geen pasfoto, effe uurtje extra wachten op iemand die een print van een foto kan maken. Wij mogen na anderhalf uur wachten ons paspoort met mooi visum ophalen. Raadselachtig is dat een paar Hollandse zakenmannen al na een uur klaar zijn. Zijn die hier vaker geweest en hebben die een extra bedragje in het paspoort gedaan?
We vragen ons af wat er gebeurt met al die ingevulde formulieren waaraan een pasfoto is geniet. Worden ze op volgorde of op nummer bewaard. Kijkt iemand weleens in die onafzienbare zee van papieren? We vermoeden van niet.
Na de douane staat ons koffertje al een paar uur geduldig op ons te wachten.

Air BnB

"Not a hotel " In Bangkok zitten we een paar weken in een Air BnB. Eerst in de straat van Jago. Nu in soi 11, een gezellige, heel drukke straat. We hebben een apartement met een aparte slaapkamer en wasmachine op het balkon. 16 hoog, boven ons zijn nog 24 verdiepingen. Weinig uitzicht want het gebouw naast ons is nog iets hoger. We zijn heel content. Anders dan bij andere BnB's krijgen we elke dag schone handdoeken en wordt er schoon gemaakt.

De tweede dag zien we in de lift een brief hangen met daarin teksten als: "Day / week rentals are not allowed and illegal" "report to The Juristic Office immediately" " Traveler ..... will be sent to police station as trespasser an will be prosecuted by maximum law". 

Dat is effe schrikken. Leonie ziet ons al in de boeien geslagen afgevoerd worden naar het cachot!

Onze verhuurdster maar eens gemaild. Zij zegt dat er inderdaad een klein probleem is maar dat ze in onderhandeling is en het binnenkort is opgelost. Het is voor haar te hopen dat dat lukt, want ze beheerd 11 apartementen in dit gebouw. Met Air BnB haalt ze toch wel 150000 per jaar op!

We besluiten maar net te doen of ons neus bloedt. Met oudjaar zijn de prijzen enorm gestegen en zit ook heel veel vol. We blijven de meneer in het kantoor naast het zwembad vriendelijk groeten. Hij heeft zo te zien de wind eronder bij het personeel. Als hij aan het praten is, staan ze ongemakkelijk stijfjes te knikken.

De politieauto voor de deur de volgende dag loop lk ook maar gewoon voorbij. 

Een dag later zien we bij het lekkere zwembad dat er ook ander soort gasten in een Air BnB komen. Om 10 uur gaat de muziek aan op de iphone en gaan de glazen bierflessen open. Je zal maar voortdurend dit soort gasten hebben in je dure apartementengebouw!

Het langzaamste fietspad ter wereld

Vandaag met Jago 2 stadsfietsen gekocht. Bij een Thaise zaak met 1000 nieuwe en vooral tweedehands fietsen. Leuk is dat Jago die Thais goed verstaat de verkopers onderling hoort zeggen dat deze fietsen wel heel goedkoop weggaan. De fietsen hebben een kettingkast, handremmen en zien er nog betrekkelijk  goed uit. Fietsen in Bangkok is natuurlijk iets speciaals. Druk, je moet je er tussen door wurmen.
We proberen met Google Maps van de fietsenmaker terug naar huis te fietsen. En wel als het kan binnendoor. En dat gaat wonderwel. Via een kiertje in het hek komen we op de campus van een universiteit terecht. Een paar keer de VU in omvang. Mooie wegen, aardige gebouwen, heel veel groen en er is op zondag bijna niemand. We maken lekker nog een extra rondje.
Na de campus fietsen we zo het Lumphini park in. Er is een fietspad aangelegd tussen het Lumphini park en het Benjakiti Park. Dat laatste park is bij Jago in de buurt en bestaat voor een groot deel uit een enorm meer. Het fietspad is aangelegd om het fietsen te stimuleren. Dan kan je wat meer dan alleen rondjes rijden in de parken. Het fietspad is strak, met een lijn in het midden. Links en rechts staan hoge hekken. Maar dan! Op een afstand van vier kilometer moet je vijf (5) keer van de fiets en een loopbrug op. De fiets een enorm steile trap op zeulen en dan ietsje verder weer een steile trap af zien te komen met de fiets. Zo'n fietspad doe je een keertje, maar als doorgaande weg totaal ongeschikt. Het langzaamste fietspad ter wereld zou ik zeggen. Alleen geschikt als je van intervaltraining in de zon houdt.

Het Hollandse zitje past heel goed op een van de fietsen. Als we het uitproberen past Eli er heel goed in. Hij zit erbij alsof hij het al jaren (?) doet.

Eten in Bangkok

Kaasfundue, Japanse spaghetti met vis, Spaanse Paella, geitensate, zwarte rijst, hete kokossoep, groente tortillas, sesamijs, een enorme cake met room, crepes met fetta en spinazie. Dat hebben we de laatste dagen gegeten. Je kan het zo gek niet bedenken of je kan het hier gewoon eten. Wat een verademing na dat eten in Australie.
Het Thaise eten is op zich al heerlijk. En meestal ook nog gezond. Daarnaast kan je naar heel veel verschillende restaurants. We zitten nu in een apartementje in een woontoren, via Airbnb. Knus huisje met een aparte slaapkamer. We zitten op 15 hoog, boven ons zijn nog 25 verdiepingen. De woontoren is er een van honderden die je kan vinden in Bangkok. Officieel moet de meerderheid van eigendom van een huis Thais zijn. Bij dit soort woontorens lossen ze dit op door 51% van de flats aan Thai te verkopen en 49% aan buitenlanders. In de lift hangt een mededeling van het management dat dit gebouw geen hotel is en dat per dag of er week verhuren verboden is!
De toren staat in soi 11, de elfde zijstraat aan de linkerkant van de grote straat Sukhumvit. Naast tientallen eetstalletjes en eethuizen met Thais eten in de straat is er een Duits café, een Argentijns eethuis, een Mexicaanse bar, twee Ierse pubs, een tandoori restaurant, een gewoon Indiaas restaurant, een tapas café, een Nieuw Zeelands eethuis, nog een Mexicaan, een Indiaanse vegetarisch restaurant, een paar Italiaanse eethuizen, Franse restaurants, een paar broodjeszaken (delifrance, au bon pain en zo)en nog wat fastfood restaurants. En dan natuurlijk tientallen stalletjes met eten.  Over bars met de naam Climax, waar je vast ook wel iets te eten kan krijgen zwijgen we maar verder.
Na een paar jaar Bangkok krijg je je eigen favourite restaurants. Bharani in soi 23 serveert een tortilla pizza en een paella sinds 1947. Cabbage en Condoms in soi 12 propageert veilige sex. Aan het eind van de maaltijd krijg je wat gratis condooms mee. Dat is eens wat anders dan een pepermuntje. Vreemd is dat je niet alleen geweldig sfeervol buiten kan eten, maar dat het eten heel goed is.