Het is me een raadsel. Dertig jaar geleden las ik veel, zeg maar heel veel thrillers en detectives. Veel boeken speelden zich af in Los Angeles of omgeving. Vaak aan de kust. Nu wij hier een week zijn kan ik die boeken maar moeilijk met het decor hier rijmen.
Raymond Chandler heeft op meer dan 25 adressen gewoond in de buurt van Los Angeles. Het langst nog op verschillende adressen in La Jolla even ten Noorden van San Diego. Dat is een knus plaatsje, met lieve zeehonden op het strand en op de rotsen. Behoorlijk toeristisch, maar vooral heel rustig, netjes en kalm. Mensen groeten elkaar beleefd in het voorbijgaan. De gehele sfeer komt absoluut niet overeen met die waarin ik een eenzame, alleen werkende, bourbon drinkende detective verwacht.
Sinds gisteren zijn we in Santa Barbara. Prachtig strand, bootjes in de haven, heel veel parken langs de kust. Een groot deel van de stad is in dezelfde Mexicaans aandoende stijl gebouwd. Een hoofdstraat haaks op het water met luxe winkels en restaurants. Ook een enorme Applestore groter dan alle Applewinkels in Amsterdam bij elkaar. Alles ademt luxe en rust uit. De riviera van Californie wordt het wel genoemd.
Hier in Santa Barbara woonden jaren lang twee van mijn lievelingsschrijvers: Ross MacDonald en zijn vrouw Margaret Millar. Van deze twee heb ik toch zeker meer dan 40 boeken gelezen. MacDonald schreef vaak over Lew Archer, ook een eenzame detective. Millar schreef verhalen waarvan soms de plot pas te gegrijpen is als je de laatste zin (in een boek, het laatste woord (!)) hebt gelezen Ze hebben gewoond in een buurt van Santa Barbara, in Hope Ranch. In een folder:
“Those who say the pace of life in California is too fast, and open space too scant, have clearly never been to Hope Ranch. Here, large open lots take the place of tract housing and horse trails provide an elegant alternative to busy streets and sidewalks. With real estate ranging from $1.5-$25+ million, Hope Ranch is an upper class community with its own private beach club. A home owners association safeguards the integrity of Hope Ranch, ensuring that it will retain its character for years to come. Many of the homes in Hope Ranch were designed by Reginald Johnson and Peter Barber, the premier architects of the early 1900s.”
Hoe kan iemand Ross MacDonald elk jaar een of meer boeken schrijven over de onderkant van de samenleving en dan blijken te wonen in een buurt met eigen bewakers en met een privestrand?
Margaret Millar vind ik hier meer passen. Zij situeerde haar verhalen vaak in Beachclubs en upperclass buurten.
Gelukkig is er een ding dat in heel veel boeken voorkomt en die we ook elke dag meemaken: de mist die hier elke morgen hangt.
