Piep, kraak op de fiets

Op een stil stukje bij Sanur

We gaan een fietstochtje maken over Bali. Het leek mij handig om fietsen te huren. Het moeten wel fietsen zijn waar een bagagedrager op zit. En een beetje redelijk onderhouden.
Bij de een of andere firma fietsen besteld, onderhandeld over de prijs. (4 euro per dag).
Afgesproken dat ze naar het hotel worden gebracht.
Op het afgesproken tijdstip kwamen ze niet opdagen. Gebeld, een meneer wist zich te herrineren dat ik fietsen besteld had. Althans dat zei hij. Nee zeggen kunnen ze niet. Hij vroeg nog wel naar de maat, het hotel en zo. Een dag later waren de fietsen er nog niet. Ja, ze zijn onderweg, zeker in het verkeer opgehouden. De fietsenmaker is 15 minuten rijden van hier. Bijna een uur later kwam er iemand. Het zijn afgeragte mountainbikes, met van die noppenbanden. Ze piepen een beetje, maar we komen er wel op vooruit. Of we die berg midden op het eiland zullen nemen betwijfel ik.
We zitten hier een paar dagen in een luxe oord het Hyatt. Gratis nog wel, van punten die we op de een of andere manier hebben gespaard op onze laatste reis in de VS. 
De fietsen stallen we vlak naast een soort personeelskantine, waar om de paar minuten via een enorme installatie iemand wordt opgeroepen.
De jongens van het hotel en de taxichauffeurs vinden het maar raar. Mama and Papa on bikes zeggen ze lachend. Als ik aan de fietsen sleutel word ik om de vijf minuten gevraagd of ik niet een taxi wil hebben (inclusief gratis maaltijd). Ach de fietsen kunnen ook wel mee. Ze begrijpen absoluut niet dat 2 oudere toeristen uit zo’n luxe hotel op de fiets stappen voor een rondrit over het eiland.
Leonie zegt dan, jij bent natuurlijk ook een beetje vreemd.
Tja met deze luchtvochtigheid, brandende zon en 40 graden, klopt dat ook wel.
Morgen gaan we voor het eerst op pad, we zijn benieuwd.

Kaaskroket en rijstafel

Een nasi rames tussen de middag

“Kaaskroket with bread” kan je hier krijgen. Beetje melig dat wel maar best lekker als je met een flesje Bintang onder de palmbomen op het strand zit. Rijstafel (met 1 t) en bitterballen kan je ook eten. Met het eten hier gaan we door diepe dalen en over lekkere pieken. Vanavond een heerlijke soto ajam gegeten. Net zoals thuis. Wel een discussie met de ober of er wel glasnoedels in gaan. Nee dat deden we vroeger niet, maar de laatste jaren wel, zei hij.
Een paar dagen geleden een zeldzaam smerige babi ketjap gegeten. Stukjes opgewarmd vlees in een snotsaus. Brr. In Indonesie willen ze je niet graag nee verkopen, en dus niet zeggen dat het er niet is. Dan maar wat in elkaar geflanst.
Leonie maakt zoals vaker de betere keuze. Ik wil nog wel eens experimenteren. Als ik een onaangenaam gerecht naar binnen zit te werken, verorbert zij gegrilde reuze garnalen of een lekker visje.
Soms smaken gerechten heel anders dan we gewend zijn, zitten er andere kruiden in. De citroenen smaken hier ook totaal anders dan in Europa.
We gaan de komende weken nog wel verder op zoek naar de echte balinese keuken. Mogelijk eens een kookcursus volgen. Er is hier in Sanur een leuk wandel, fietspad langs de zee. Vanmiddag fietsten we daar langs een duur ogend hotel. Een groepje vrouwen zat daar vruchten in mooi vormen te snijden. Niks bijzonders, behalve dat het hier een kookcursus betrof en het een groepje witte toeristen waren die een wit schort voorhadden en een treurig wit mutsje op. Ook Brr.

Weer op weg: een ontspannen Triathlon

Laatste meters Jago

Jago doet voor de vierde keer mee aan de triathlon van Phuket. Wij zijn zaterdag bij aankomst in Thailand meteen doorgevlogen naar Phuket. Het is voor ons de derde keer dat we hem hier aanmoedigen. Heerlijke routine dus. Zondag begint de wedstrijd om 6:30. Wij kunnen makkelijk opstaan, want we hebben een dikke jetlag. We zijn toch al wakker.
Jago nog nooit zo ontspannen aan een wedstrijd zien meedoen. Gezellig met Merritt rondgehangen tot hij voorbijkomt. Ze zwemmen eerst een stuk in zee, dan een stuk in een Lagoon, dan fietsen ze en daarna lopen ze via allerlei paden nog een 12 km. Merritt loopt ondertussen nog even een run van 6 km. Zij krijgt een even grote medaille als Jago.
Na afloop weer op het strand gegeten met een paar andere atleten. Colleen was vorige jaar nog hoogzwanger, nu doet ze gewoon weer mee. Eddy, haar zoontje is nu 10 maanden en wordt verzorgd door de Nanny. Wij zijn maar dikkege bleekscheten bij dit soort sportieve types.
Jago werd uiteindelijk 77ste, met zijn beste tijd ooit.
Na een paar dagen vliegen we naar een ander eiland: Bali.