Piep, kraak op de fiets

Op een stil stukje bij Sanur

We gaan een fietstochtje maken over Bali. Het leek mij handig om fietsen te huren. Het moeten wel fietsen zijn waar een bagagedrager op zit. En een beetje redelijk onderhouden.
Bij de een of andere firma fietsen besteld, onderhandeld over de prijs. (4 euro per dag).
Afgesproken dat ze naar het hotel worden gebracht.
Op het afgesproken tijdstip kwamen ze niet opdagen. Gebeld, een meneer wist zich te herrineren dat ik fietsen besteld had. Althans dat zei hij. Nee zeggen kunnen ze niet. Hij vroeg nog wel naar de maat, het hotel en zo. Een dag later waren de fietsen er nog niet. Ja, ze zijn onderweg, zeker in het verkeer opgehouden. De fietsenmaker is 15 minuten rijden van hier. Bijna een uur later kwam er iemand. Het zijn afgeragte mountainbikes, met van die noppenbanden. Ze piepen een beetje, maar we komen er wel op vooruit. Of we die berg midden op het eiland zullen nemen betwijfel ik.
We zitten hier een paar dagen in een luxe oord het Hyatt. Gratis nog wel, van punten die we op de een of andere manier hebben gespaard op onze laatste reis in de VS. 
De fietsen stallen we vlak naast een soort personeelskantine, waar om de paar minuten via een enorme installatie iemand wordt opgeroepen.
De jongens van het hotel en de taxichauffeurs vinden het maar raar. Mama and Papa on bikes zeggen ze lachend. Als ik aan de fietsen sleutel word ik om de vijf minuten gevraagd of ik niet een taxi wil hebben (inclusief gratis maaltijd). Ach de fietsen kunnen ook wel mee. Ze begrijpen absoluut niet dat 2 oudere toeristen uit zo’n luxe hotel op de fiets stappen voor een rondrit over het eiland.
Leonie zegt dan, jij bent natuurlijk ook een beetje vreemd.
Tja met deze luchtvochtigheid, brandende zon en 40 graden, klopt dat ook wel.
Morgen gaan we voor het eerst op pad, we zijn benieuwd.