De parken

Gisteren een fietstocht gemaakt in het Yosemite National Park. Wat een spektakel is de natuur hier! We waren er op het goede moment. Heel mooi weer, door de week en nog in het voorjaar. Hier en daar lag wat sneeuw. Het was druk maar kennelijk is dat niets vergeleken bij de zomermaanden en in de weekenden. Prachtige rotsen, watervallen en rivieren. De watervallen komen van zo hoog naar beneden vallen dat er onder in een mist staat. Onder een boom van een paar duizend jaar oud door gelopen.

De enige hotelkamer in het park die we nog konden krijgen was in het Wawona hotel, een statig houten hotel uit de 19^e eeuw. We hadden een kamer bovenin een houten chalet. Geen telefoon, of TV op de kamer. Voor de WC en douche moesten we een trap af en naar buiten.

Helaas geen enkele beer gezien. Wel veel andere beesten en natuurlijk de overweldigende natuur.

Nu zijn we op weg naar Death Valley. Het schijnt daar al heet te zijn. Onderweg verblijven we in een motel in Rigderest. Een plaats midden in een heel saaie woestijn. Je zou je ergste vijanden hier nog niet met pensioen sturen.

Eric Taylor in Felton Californie

We rijden nu rond in een enorme SUV. Beetje mazzel zullen we maar zeggen. We wilden onze net aangeschafte fietsen achterop de auto meenemen. Toen we bij de verhuurder de auto afhaalden bleek dat ze alleen nog een auto met een spoiler achterop hadden. En laat daar nou net een steun voor de fietsen moeilijk op te monteren zijn. Na wat heen en weer gepraat met de baas van het verhuurbedrijf kregen we na een kleine bijbetaling een full size SUV mee. De fietsen zet je daar gewoon achterin. Er in slapen zou ook kunnen. Vijf lifters meenemen ook.

Met de auto eerst een stuk naar het zuiden langs de kust gereden. Toevallig bleek Eric Taylor in Felton op te treden. En dat lag zo ongeveer op onze route.

Leuk om Eric te zien. We zoenen nu bij de ontmoeting. Eric was heel tevreden want hij had net een mooi uitverkocht optreden gehad in een plaats verderop. In Felton trad hij op dinsdag na een voorprogramma op voor pakweg 25 man. In een Mexicaans eethuis, de Don Quichote’s. Hij was heel praatgraag en maakte veel cynische opmerkingen over de politiek. Na afloop nog een felle discussie op straat over Clinton. We zien hem over 3 weken weer in Texas.

Terug naar San Francisco

Gisteren was onze laatste fietsdag. Een stukje gefietst, daarna een boottocht over de Bay naar San Francisco. Vervolgens door de stad naar het hotel. Onderweg nog een stukje op de vluchtstrook van een 8 baans snelweg gereden. Tjonge was is Amerika toch een autoland. Soms bleek het de laatste week nauwelijks mogelijk om op de fiets van de ene naar de andere plaats te komen. We hebben enorme stukken omgereden en toch nog kilometers op de snelweg moeten nemen. Ze fietsen hier wel, maar gaan eerst met de auto ergens heen om dan vervolgens te gaan fietsen.

Californie is enorm rijk. Het is de achtste economie van de wereld. De Bay Array is de streek met het hoogste gemiddeld inkomen van heel Californie. Nog nooit zoveel sportauto’s en antieke auto’s zien rijden op de zondag. In San Rafael zagen we onderweg in de industriewijk honderden kleine Mexicaanse mannetjes langs de weg staan wachten op werk. Op zondag zagen we tientallen Mexicanen in de wijngaarden werken. In wijngaarden waarvan de wijnen evenveel kosten als een grand cru uit de Bordeaux (en beter smaken trouwens).

Er wordt hier door een grote middenklasse heel goed verdiend. Maar er is ook een grote groep die niks of helemaal niets verdiend. Illegalen mogen geen gebruik maken van de gezondheidszorg voorzieningen. Er zijn misschien wel een half miljoen daklozen in Californie. Overal in de stad zie je daklozen rondscharrelen,en op staat liggen. Elk hotel, restaurant heeft hier zijn eigen zwervers voor de deur zitten.

Vlak bij het Jack London museum ontmoeten we een ouder echtpaar. Hij met een rollator en zij met een stok. Zij bleek ook een fan van London te zijn. Toen we vertelden dat we uit Nederland kwamen was zijn eerste opmerking: “you have a very good health system”. Over de zwervers op straat zei zij: “it is a disgrace”. Helaas zijn er te weinig Amerikanen die dat ook vinden.