De kust in Noord Californië

Highway 1 langs de kust tussen Los Angeles en San Francisco is een van de roadtrips die tot de verbeelding spreekt. Highway 1 loopt ook door van San Francisco naar het noorden. Na 50 kilometer is het een kronkelend landelijk weggetje. Weinig buitenlandse toeristen zie je. Het is vooral voor de Amerikanen zelf een gebied om op vakantie te gaan. En toerisme is  de hoofdbron van inkomsten hier.

We hebben ooit een stukje van Highway 1 gefietst. Nu zijn we met onze medium size SUV aangeland in Gualala (spreek uit walala). We hebben drie dagen een lekker oubollige kamer met uitzicht op zee. Zelfs met open haard. Als je op het goede moment hier bent in maart en april kan je hier de walvissen voorbij zien zwemmen vanaf je balkon. De meeste mensen blijven hier een of hooguit twee nachten in een hotel. De dame achter de balie van het hotel zei "three nights! Wauw".

Vandaag de kust bekeken. Dat gaat hier zo maar niet. Je rijdt in de auto over een weg hoog boven de klif of door een mooi bos. Af en toe zie je een glimp van de mooie kust. Je kan alleen naar zee als er een public access weg is. En die zijn er niet al te veel. Zo komen we bij een parkeerterreintje en dan is het nog dik een kilometer lopen door de  zandduinen naar het strand. Het blijkt bij aankomst een heel mooi ruig strand.  Bij terugkomst bij de auto vraagt een mevrouw hoe ver het is naar het strand. Als ik zeg "3/4 of a mile", stapt ze gauw weer in en rijdt weg.

We hebben de hele ochtend een deja vu gevoel. Toch zijn we hier nog nooit geweest. Bij de witte vuurtoren van Point Arena komen we erachter. Het lijkt hier op de kust van Australië. Daar zijn we ook bij een witte vuurtoren op een klif geweest met drie woningen voor vuurtorenwachters. En daar waren we ook op het verkeerde moment. Daar was het walvisseizoen net geweest.