We hebben onze fietsen in 2 dozen met het opschrift "Koga handmade bicycles" gestopt. Heel chique, maar zo duur zijn onze fietsen nou ook weer niet.
Enorme dozen. We kregen ze net in onze auto. De bagage moest ik voor een deel uitpakken om die er nog bij te krijgen. Wij zouden de auto ergens op Schiphol parkeren en ’s avonds zou Beyke haar ophalen. Ook een vorm van wegbrengen.
Op Schiphol aangekomen was de eerste parkeergarage vol. Nog maar een keertje rond gereden en naar de tweede parkeergarage. Die was ook vol. Toch maar naar binnen. Inderdaad vol concludeerden we na 10 minuten rondrijden. Dan maar de auto op een illegale plek geparkeerd. Bagage uit de auto.
De steeds groter wordende dozen op een karretje gezet. Je kan er nauwelijks overheen kijken.
Inmiddels had Leonie wat mensen aangesproken en zo toch een plekje veroverd. Als je je laat afzetten bij Schiphol loop je zo de vertrekhal in. Kom je uit de parkeergarage dan moeten je met de lift omhoog, verderop omlaag en weer verderop omhoog. Met enige moeite passen de dozen net met één persoon in de lift. De karretjes moet je later ophalen. Manoeuvreren door de stationshal zonder iemand of een koffer te ramen is lastig. Zeker als je langzamerhand wat haast begint te krijgen.
Aangekomen in Seattle werden de dozen ondersteboven afgeleverd. Ze waren opengemaakt door de douane. Lang blij dat we de fietsen redelijk heel over hadden mochten we niet zijn. Want we moesten de dozen meteen weer afstaan. Ze mochten niet in de internationale hal worden uitgepakt. Een aardige jongen verdween ermee en riep “just go to terminal one” . Hij bleek afhaalband 1 van het binnenlandse deel van het vliegveld te bedoelen. Daar heen met het treintje.Onze dozen arriveerden na een halfuurtje.
En toen bleek het voordeel van enorme dozen. Je maakt de doos aan een kant open, rijdt de fiets eruit, zet het stuur recht en de trappers erop en je kan er zo mee wegfietsen. Heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten